ناقهٔ صالح بصورت بد شتر از مولانا مثنوی معنوی 123
1. ناقهٔ صالح بصورت بد شتر
پی بریدندش ز جهل آن قوم مر
اهل نار و خلد را بین همدکان از مولانا مثنوی معنوی 124
1. اهل نار و خلد را بین همدکان
در میانشان برزخ لایبغیان
گر ولی زهری خورد نوشی شود از مولانا مثنوی معنوی 125
1. گر ولی زهری خورد نوشی شود
ور خورد طالب سیه‌هوشی شود
ماجرای مرد و زن را مخلصی از مولانا مثنوی معنوی 126
1. ماجرای مرد و زن را مخلصی
باز می‌جوید درون مخلصی
مرد گفت اکنون گذشتم از خلاف از مولانا مثنوی معنوی 127
1. مرد گفت اکنون گذشتم از خلاف
حکم داری تیغ برکش از غلاف
گفت زن یک آفتابی تافتست از مولانا مثنوی معنوی 128
1. گفت زن یک آفتابی تافتست
عالمی زو روشنایی یافتست
گفت زن صدق آن بود کز بود خویش از مولانا مثنوی معنوی 129
1. گفت زن صدق آن بود کز بود خویش
پاک برخیزی تو از مجهود خویش
مرد گفت آری سبو را سر ببند از مولانا مثنوی معنوی 130
1. مرد گفت آری سبو را سر ببند
هین که این هدیه‌ست ما را سودمند
بانگ می‌آمد که ای طالب بیا از مولانا مثنوی معنوی 131
1. بانگ می‌آمد که ای طالب بیا
جود محتاج گدایان چون گدا