آمد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1109
1. آمد شد خود به کوی تو می‌بینم
میل دل و دیده سوی تو می‌بینم
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1110
1. آن باده که بر جسم حرامست حرام
بر جان مجرد آن مدامست مدام
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1111
1. آن خوش سخنان که ما بگفتیم به هم
در دل دارد نهفته این چرخ به خم
آنکس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1112
1. آنکس که به آب دیده‌اش میجویم
در جستن او روان چو آب جویم
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1113
1. آن کس که ببست خواب ما را به ستم
یارب تو ببند خواب او را به کرم
آنم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1114
1. آنم که چو غمخوار شوم من شادم
واندم که خراب گشته‌ام آبادم
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1115
1. آن وقت آمد که ما به تو پردازیم
مرجان ترا خانهٔ آتش سازیم
آنها از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1116
1. آنها که به پیش دلستان می‌کردم
چون بد مستان دست فشان می‌کردم
آواز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1117
1. آواز تو بشنوم خوش آوازه شوم
چون لطف خدا بیحد و اندازه شوم
آواز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1118
1. آواز سرافیل طرب میرسدم
از خاک فنا بر آسمان می‌بردم
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1119
1. از باد همه پیام او می‌شنوم
وز بلبل مست نام او می‌شنوم
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1120
1. از بسکه به نزدیک توام من دورم
وز غایت آمیزش تو مهجورم