آمد شد خود به کوی تو میبینم از مولانا رباعی 1109
1. آمد شد خود به کوی تو میبینم
میل دل و دیده سوی تو میبینم
آن باده که بر جسم حرامست حرام از مولانا رباعی 1110
1. آن باده که بر جسم حرامست حرام
بر جان مجرد آن مدامست مدام
آن خوش سخنان که ما بگفتیم به هم از مولانا رباعی 1111
1. آن خوش سخنان که ما بگفتیم به هم
در دل دارد نهفته این چرخ به خم
آنکس که به آب دیدهاش میجویم از مولانا رباعی 1112
1. آنکس که به آب دیدهاش میجویم
در جستن او روان چو آب جویم
آن کس که ببست خواب ما را به ستم از مولانا رباعی 1113
1. آن کس که ببست خواب ما را به ستم
یارب تو ببند خواب او را به کرم
آنم که چو غمخوار شوم من شادم از مولانا رباعی 1114
1. آنم که چو غمخوار شوم من شادم
واندم که خراب گشتهام آبادم
آن وقت آمد که ما به تو پردازیم از مولانا رباعی 1115
1. آن وقت آمد که ما به تو پردازیم
مرجان ترا خانهٔ آتش سازیم
آنها که به پیش دلستان میکردم از مولانا رباعی 1116
1. آنها که به پیش دلستان میکردم
چون بد مستان دست فشان میکردم
آواز تو بشنوم خوش آوازه شوم از مولانا رباعی 1117
1. آواز تو بشنوم خوش آوازه شوم
چون لطف خدا بیحد و اندازه شوم
آواز سرافیل طرب میرسدم از مولانا رباعی 1118
1. آواز سرافیل طرب میرسدم
از خاک فنا بر آسمان میبردم
از باد همه پیام او میشنوم از مولانا رباعی 1119
1. از باد همه پیام او میشنوم
وز بلبل مست نام او میشنوم
از بسکه به نزدیک توام من دورم از مولانا رباعی 1120
1. از بسکه به نزدیک توام من دورم
وز غایت آمیزش تو مهجورم