خندید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1074
1. خندید فرح تا بزنی انگشتک
گردید قدح تا بزنی انگشتک
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1075
1. در بحر صفا گداختم همچو نمک
نه کف و ایمان نه یقین ماند و نه شک
آنجا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1076
1. آنجا که عنایتست چه صلح و چه جنگ
ور کار تو نیکست چه تسبیح و چه جنگ
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1077
1. با همت باز باش و با کبر پلنگ
زیبا به گه شکار و پیروز به جنگ
برزن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1078
1. برزن به سبوی صحبت نادان سنگ
بر دامن زیرکان عالم زن چنگ
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1079
1. چون چنگ خودت بگیرم اندر بر تنگ
وز پردهٔ عشاق برآرم آهنگ
می‌گردد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1080
1. می‌گردد این روی جهان رنگ به رنگ
وز پرده همی بیند معشوقهٔ شنگ
یک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1081
1. یک چند میان خلق کردیم درنگ
ز ایشان بوفا نه بوی دیدیم نه رنگ
آنکس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1082
1. آنکس که ترا دید و نخندید چو گل
از جان و خرد تهیست مانند دهل
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1083
1. آن می که گشود مرغ جان را پر و بال
دل را برهانید ز سیری و ملال
آواز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1084
1. آواز گرفته است خروشان مینال
زیرا شنواست یار و واقف از حال
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1085
1. از عقل دلیل آید و از عشق خلیل
این آب حیات دان و آن آب سبیل