گویند از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1063
1. گویند مرا چند بخندی ز گزاف
کارت همه عشرتست و گفتت همه لاف
مهمان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1064
1. مهمان تو نیست دو سه روز و گزاف
خوان تو گرفته است از قاف به قاف
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1065
1. آن تاق که نیست جفتش اندر آفاق
با بنده بباخت تاق و جفتی به وفاق
آنکس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1066
1. آنکس که ترا بدید ای خوب اخلاق
در حال دهد کون و مکان را سه طلاق
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1067
1. ای داروی فربهی و جان عاشق
فربه ز خیال تو روان عاشق
تمکین از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1068
1. تمکین و قرار من که دارد در عشق
مستی و خمار من که دارد در عشق
لو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1069
1. لو کان اقل هذه الاشواق
للشمس لا ذهلت عن الاشراق
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1070
1. هر دل که طواف کرد گرد در عشق
هم کشته شد به آخر از خنجر عشق
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1071
1. هر روز بنو برآید آن دلبر عشق
در گردن ما درافکند دفتر عشق
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1072
1. چون گشت طلسم جسم آدم چالاک
با خاک درآمیخته شد گوهر پاک
حاشا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1073
1. حاشا که شود سینهٔ عاشق غمناک
یا از جز عشق دامنش گردد چاک