تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1028
1. تا بتوانی تو جامهٔ عشق مپوش
چون پوشیدی ز هر بلائی مخروش
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1029
1. تا در نزنی بهر چه داری آتش
هرگز نشود حقیقت وقت تو خوش
جان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1030
1. جان جانی بیا میان جان باش
چون عقل و خرد تاج سر مردان باش
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1031
1. چون رنگ بدزدید گل از رخسارش
آویخت صبا چو رهزنان بردارش
خائیدن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1032
1. خائیدن آن لب که چشیدی شکرش
مالیدن دستی که کشیدی بسرش
دانم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1033
1. دانم که برای ما نخفتی همه دوش
بر صفهٔ سرد با یکی بالاپوش
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1034
1. در انجمنی نشسته دیدم دوشش
نتوانستم گرفت در آغوشش
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1035
1. در حلقهٔ مستان تو ای دلبر دوش
میخانه درون کشیدم از خم سر جوش
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1036
1. در مجلس سلطان بشکستم جامش
تا جنگ شود بشنوم آن دشنامش
دلدار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1037
1. دلدار مرا وعده دهد نشنومش
بر مصحف اگر دست نهد نشنومش
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1038
1. دل یاد تو آرد برود هوش ز هوش
می بی‌لب نوشین تو کی گردد نوش
رفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1039
1. رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش
بی‌آنکه دلم سیر شد از دیدارش