تا بتوانی تو جامهٔ عشق مپوش از مولانا رباعی 1028
1. تا بتوانی تو جامهٔ عشق مپوش
چون پوشیدی ز هر بلائی مخروش
تا در نزنی بهر چه داری آتش از مولانا رباعی 1029
1. تا در نزنی بهر چه داری آتش
هرگز نشود حقیقت وقت تو خوش
جان جانی بیا میان جان باش از مولانا رباعی 1030
1. جان جانی بیا میان جان باش
چون عقل و خرد تاج سر مردان باش
چون رنگ بدزدید گل از رخسارش از مولانا رباعی 1031
1. چون رنگ بدزدید گل از رخسارش
آویخت صبا چو رهزنان بردارش
خائیدن آن لب که چشیدی شکرش از مولانا رباعی 1032
1. خائیدن آن لب که چشیدی شکرش
مالیدن دستی که کشیدی بسرش
دانم که برای ما نخفتی همه دوش از مولانا رباعی 1033
1. دانم که برای ما نخفتی همه دوش
بر صفهٔ سرد با یکی بالاپوش
در انجمنی نشسته دیدم دوشش از مولانا رباعی 1034
1. در انجمنی نشسته دیدم دوشش
نتوانستم گرفت در آغوشش
در حلقهٔ مستان تو ای دلبر دوش از مولانا رباعی 1035
1. در حلقهٔ مستان تو ای دلبر دوش
میخانه درون کشیدم از خم سر جوش
در مجلس سلطان بشکستم جامش از مولانا رباعی 1036
1. در مجلس سلطان بشکستم جامش
تا جنگ شود بشنوم آن دشنامش
دلدار مرا وعده دهد نشنومش از مولانا رباعی 1037
1. دلدار مرا وعده دهد نشنومش
بر مصحف اگر دست نهد نشنومش
دل یاد تو آرد برود هوش ز هوش از مولانا رباعی 1038
1. دل یاد تو آرد برود هوش ز هوش
می بیلب نوشین تو کی گردد نوش
رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش از مولانا رباعی 1039
1. رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش
بیآنکه دلم سیر شد از دیدارش