مرغان رفتند بر سلیمان بخروش از مولانا رباعی 1005
1. مرغان رفتند بر سلیمان بخروش
کاین بلبل را چرا نمیمالی گوش
من شیشه زنم بر آن دل سنگ خوشش از مولانا رباعی 1006
1. من شیشه زنم بر آن دل سنگ خوشش
تا جنگ کند بشنوم آن جنگ خوشش
ناگه بزدم دست بسوی جیبش از مولانا رباعی 1007
1. ناگه بزدم دست بسوی جیبش
سرمست شدم ز لذت آسیبش
نیمی دف من به موش دادی همه خوش از مولانا رباعی 1008
1. نیمی دف من به موش دادی همه خوش
باقی به کف بنده نهادی همه خوش
هان ای دل تشنه جوی را جویان باش از مولانا رباعی 1009
1. هان ای دل تشنه جوی را جویان باش
بیپای مپای و دایما پویان باش
هرچند ملولی نفسی با ما باش از مولانا رباعی 1010
1. هرچند ملولی نفسی با ما باش
مگریز ز یاران و درین غوغا باش
ای دل برو از عاقبت اندیشان باش از مولانا رباعی 1011
1. ای دل برو از عاقبت اندیشان باش
در عالم بیگانگی از خویشان باش
ای روز نشاط روشنی وقت تو خوش از مولانا رباعی 1012
1. ای روز نشاط روشنی وقت تو خوش
وی عالم عیش و ایمنی وقت تو خوش
ای روی چو آفتاب تو شادی کش از مولانا رباعی 1013
1. ای روی چو آفتاب تو شادی کش
وی موی تو سرمایه ده، جمله حبش
ای زلف پر از مشک تتاری همه خوش از مولانا رباعی 1014
1. ای زلف پر از مشک تتاری همه خوش
اندر طلب چو من نگاری همه خوش
ای سودائی برو پی سودا باش از مولانا رباعی 1015
1. ای سودائی برو پی سودا باش
در صورت شیدای دلت شیدا باش
ای عشق بیا به تلخ خویان خو بخش از مولانا رباعی 1016
1. ای عشق بیا به تلخ خویان خو بخش
ای پشت جهان به حسن چوپان رو بخش