آنرا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 994
1. آنرا که رسول دوست پنداشتمش
من نام و نشان دوست درخواستمش
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 995
1. آن رند و قلندر نهان آمد فاش
در دیدهٔ من بجو نشان کف پاش
آنکس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 996
1. آنکس که نظر کند به چشم مستش
از رشک دعای بد کنم پیوستش
از از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 997
1. از آتش تو فتاده جانم در جوش
وز باده تو شده است جانم مدهوش
امروز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 998
1. امروز حریف عشق بانگی زد فاش
گر اوباشی جز بر اوباش مباش
اندر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 999
1. اندر بر خویشم بفشاری همه خوش
بر راه زنان مرگ گماری همه خوش
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1000
1. ای باد صبا به کوی آن دلبر کش
احوال دلم بگوی اگر باشد خوش
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1001
1. ای جان جهان و روشنائی همه خوش
آرام دلی و آشنائی همه خوش
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1002
1. ای چشم بیا دامن خود در خون کش
وی روح برو قماش بر گردون کش
گفتی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1003
1. گفتی چونی بیا که چون روزم خوش
چون روز همی درم می‌دوزم خوش
گه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1004
1. گه باده لقب نهادم و گه جامش
گاهی زر پخته گاه سیم خامش