گفتی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 913
1. گفتی که: بیا که باغ خندید و بهار
شمعست و شراب و شاهدان چو نگار
گوش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 914
1. گوش ما را بی‌دم اسرار مدار
چشم ما را بی‌رخ دلدار مدار
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 915
1. ای بسته حجاب، پردها را بردار
تا کس نرود دگر به صید مردار
مائیم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 916
1. مائیم چو حال عاشقان زیر و زبر
وز دلبر ما هر دو جهان زیر و زبر
مجموع از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 917
1. مجموع تن و قالب خود را بنگر
جوقی مستند و خفته بر همدیگر
مجنون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 918
1. مجنون و پریشان توام دستم گیر
سرگشته و حیران توام دستم گیر
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 919
1. من دم نزنم از این جهان دمگیر
من در طربم همه جهان ماتم گیر
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 920
1. من رنگ خزان دارم و تو رنگ بهار
تا این دو یکی نشد نیامد گل و خار
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 921
1. من مسخرهٔ تو نیسستم ای فاجر
تا مسخرگی نمایمت بس نادر
می‌آید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 922
1. می‌آید گرگ نزد ما وقت سحر
هم فقربه میرباید و هم لاغر
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 923
1. هر دم دل جمع را برنجاند یار
مانندهٔ چرخیان بگرداند یار