روی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 901
1. روی چو مهت پیش چراغ اولی‌تر
روی حبشی کرده به داغ اولی‌تر
زان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 902
1. زان ابروی چون کمانت ای بدر منیر
دل شیشهٔ پرخون شود از ضربت تیر
ساقی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 903
1. ساقی گفتم ترا می ساده بیار
وان زنده کن مردم آزاده بیار
سیلاب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 904
1. سیلاب گرفت گرد ویرانهٔ عمر
آغاز پری نهاد پیمانهٔ عمر
طبعم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 905
1. طبعم چو حیات یافت از جلوهٔ فکر
آورد عروس نظم در حجرهٔ ذکر
فرمود از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 906
1. فرمود خدا به وحی کای پیغمبر
جز در صف عاشقان بمنشین بگذر
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 907
1. گر جان داری بیار جان باز آخر
آنجای که برده‌ای ز آغاز آخر
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 908
1. گر در سر و چشم عقل داری و بصر
بفروش زبان را و سر از تیغ بخر
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 909
1. گر گل کارم بیتو نروید جز خار
ور بیضهٔ طاوس نهم گردد مار
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 910
1. گفتم بنما که چون کنم بمیر
گفتم که: شد آب روغنم گفت بمیر
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 911
1. گفتم چشمم گفت سحابی کم گیر
گفتم جگرم گفت سرابی کم گیر
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 912
1. گر رنگ خزان دارم و گر رنگ بهار
تا هردو یکی نشد نیامد گل و خار