رباعیات در دیوان شمس جلال الدین محمد مولوی

1 من تجربه کردم صنم خوش‌خو را سیلاب سیه تیره نکرد آنجو را

2 یک روز گره نبست او ابرو را دارم بیمرگ و زندگانی او را

1 من ذره و خورشید لقائی تو مرا بیمار غمم عین دوائی تو مرا

2 بی‌بال و پراندر پی تو می‌پرم من کاه شدم چو کهربائی تو مرا

1 منصور بدآن خواجه که در راه خدا از پنبهٔ تن جامهٔ جان کرد جدا

2 منصور کجا گفت اناالحق می‌گفت منصور کجا بود خدا بود خدا

1 مولای اناالتائب مما سلفا هل تقبل عذر عاشق قد تلفا

2 این کان ندامتی صدودا و جفا مولای عفی‌الله عفی‌الله عفا

1 می‌آمد یار مست و تنها تنها با نرگس پرخمار رعنا رعنا

2 جستم که یکی بوسه ستانم ز لبش فریاد برآورد که یغما یغما

1 نور فلکست این تن خاکی ما رشک ملک آمدست چالاکی ما

2 که رشک برد فرشته از پاکی ما که بگریزد دیو ز بیباکی ما

1 هان ای سفری عزم کجایست کجا هرجا که روی نشسته‌ای در دل ما

2 چندان غم دریاست ترا چون ماهی کافشاند لب خشک تو را در دریا

1 یک چند به تقلید گزیدم خود را نادیده همی نام شنیدم خود را

2 در خود بودم زان نسزیدم خود را از خود چو برون شدم بدیدم خود را

1 یک طرفه عصاست موسی این رمه را یک لقمه کند چو بفکند این همه را

2 نی سور گذارد او و نی ملحمه را هر عقل نکرد فهم این زمزمه را