هر شب که دل سپهر گلشن گردد از مولانا رباعی 844
1. هر شب که دل سپهر گلشن گردد
عالم همه ساکن چو دل من گردد
هر شب که ز سودای تو نوبت بزنند از مولانا رباعی 845
1. هر شب که ز سودای تو نوبت بزنند
آن شب همه جان شوند هرجا که تنند
هر عمر که بیدیدن اصحاب بود از مولانا رباعی 846
1. هر عمر که بیدیدن اصحاب بود
یا مرگ بود به طبع یا خواب بود
هر عمر که بیدیدن اصحاب بود از مولانا رباعی 847
1. هر عمر که بیدیدن اصحاب بود
یا مرگ بود به طبع یا خواب بود
هر قبض اثر علت اولی باشد از مولانا رباعی 848
1. هر قبض اثر علت اولی باشد
صورت همه مقبول هیولی باشد
هرگز حق صحبت قدیمت نبود از مولانا رباعی 849
1. هرگز حق صحبت قدیمت نبود
واندیشهٔ این سیه گلیمت نبود
هر کو بگشاده گرهی میبندد از مولانا رباعی 850
1. هر کو بگشاده گرهی میبندد
بر حال خود و حال جهان میخندد
هر لحظه همی خوانمش از راه بعید از مولانا رباعی 851
1. هر لحظه همی خوانمش از راه بعید
کو سورهٔ یوسف است و قرآن مجید
هر لقمهٔ خوش که بر دهان میگردد از مولانا رباعی 852
1. هر لقمهٔ خوش که بر دهان میگردد
میجوشد و صافش همه جان میگردد
هر موی زلف او یکی جان دارد از مولانا رباعی 853
1. هر موی زلف او یکی جان دارد
ما را چو سر زلف پریشان دارد
هستی اثری ز نرگس مست تو بود از مولانا رباعی 854
1. هستی اثری ز نرگس مست تو بود
آب رخ نیستی هم از هست تو بود