مطرب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 821
1. مطرب خواهم که عاشق مست بود
در کوی خرابات تو پابست بود
معشوقه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 822
1. معشوقه چو آفتاب تابان گردد
عاشق به مثال ذره گردان گردد
معشوقه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 823
1. معشوقه خانگی بکاری ناید
کو عشوه نماید و وفا ننماید
مگذار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 824
1. مگذار که غصه در میانت گیرد
یا وسوسه‌های این جهانت گیرد
مگذار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 825
1. مگذار که وسوسه زبونت گیرد
چون مار به حیله و فسونت گیرد
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 826
1. من بندهٔ آن قوم که خود را دانند
هردم دل خود را ز علط برهانند
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 827
1. من بندهٔ یاری که ملالش نبود
کانرا که ملالست وصالش نبود
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 828
1. من بی‌خبرم خدای خود میداند
کاندر دل من مرا چه میخنداند
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 829
1. من چوب گرفتم به کفم عود آمد
من بد کردم بدیم مسعود آمد
مه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 830
1. مه را طرفی بماه رو میماند
چیزیش بدان فرشته خو میماند
مه‌رویان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 831
1. مه‌رویان را یکان یکان برشمرید
باشد به غلط نام مه ما ببرید