هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 809
1. هر لحظه میی به جان سرمست دهد
تا جان و دلم به وصل پیوست دهد
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 810
1. ما می‌خواهیم و دیگران میخواهند
تا بخت کرا بود کرا راه دهند
ماهی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 811
1. ماهی که کمر گرد قمر می‌بندد
غمگینم از اینکه خوشدلم نپسندد
مائیم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 812
1. مائیم ز عشق یافته مرهم خود
بر عشق نثار کرده هر دم دم خود
مردان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 813
1. مردان رهت که سر معنی دانند
از دیدهٔ کوته نظران پنهانند
مردان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 814
1. مردان رهش زنده به جان دگرند
مرغان هواش ز آشیان دگرند
مردیکه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 815
1. مردیکه بهست و نیست قانع گردد
هست و عدم او را همه تابع گردد
مرغ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 816
1. مرغ دل من ز بسکه پرواز آورد
عالم عالم جهان جهان راز آورد
مرغی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 817
1. مرغی که ز باغ پاکبازان باشد
هم سرکش و هم سرخوش و شادان باشد
مرغی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 818
1. مرغی ملکی زانسوی گردون بپرد
آن سوی که سوی نیست بیچون بپرد
مستان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 819
1. مستان غمت بار دگر شوریدند
دیوانه دلانت سر مه را دیدند
مشکین از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 820
1. مشکین رسنت چو پردهٔ ماه شود
بس پرده‌نشین که ضال و گمراه شود