قاصد پی اینکه بنده خندان نشود از مولانا رباعی 774
1. قاصد پی اینکه بنده خندان نشود
پنهان مکن از بنده که پنهان نشود
قد الفم ز مشق چون جیم افتاد از مولانا رباعی 775
1. قد الفم ز مشق چون جیم افتاد
آن سو که تویی حسن دو میم افتاد
قومی به خرابات تو اندر بندند از مولانا رباعی 776
1. قومی به خرابات تو اندر بندند
رندی چند و کس نداند چندند
کاری ز درون جان میباید از مولانا رباعی 777
1. کاری ز درون جان میباید
وز قصه شنیدن این گره نگشاید
کامل صفتی راه فنا میپیمود از مولانا رباعی 778
1. کامل صفتی راه فنا میپیمود
چون باد گذر کرد ز دریای وجود
گر با دل و دنده هیچ کارم افتد از مولانا رباعی 779
1. گر با دل و دنده هیچ کارم افتد
در وقت وصال آن نگارم افتد
گر چرخ ترا خدمت پیوست کند از مولانا رباعی 780
1. گر چرخ ترا خدمت پیوست کند
مپذیر که عاقبت ترا پست کند
گر خواب ترا خواجه گرفتار کند از مولانا رباعی 781
1. گر خواب ترا خواجه گرفتار کند
من نگذارم کسیت بیدار کند
گر در طلبی ز چشمه در بر ناید از مولانا رباعی 782
1. گر در طلبی ز چشمه در بر ناید
جویندهٔ در به قعر دریا باید
گر دریا را همه نهنگان گیرند از مولانا رباعی 783
1. گر دریا را همه نهنگان گیرند
ور صحرا را همه پلنگان گیرند
گر صبر کنم جامعهٔ جان میسوزد از مولانا رباعی 784
1. گر صبر کنم جامعهٔ جان میسوزد
جان من و آن جملگان میسوزد
گر صبر کنم دل از غمت تنگ آید از مولانا رباعی 785
1. گر صبر کنم دل از غمت تنگ آید
ور فاش کنم حسود در چنگ آید