قاصد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 774
1. قاصد پی اینکه بنده خندان نشود
پنهان مکن از بنده که پنهان نشود
قد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 775
1. قد الفم ز مشق چون جیم افتاد
آن سو که تویی حسن دو میم افتاد
قومی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 776
1. قومی به خرابات تو اندر بندند
رندی چند و کس نداند چندند
کاری از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 777
1. کاری ز درون جان میباید
وز قصه شنیدن این گره نگشاید
کامل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 778
1. کامل صفتی راه فنا می‌پیمود
چون باد گذر کرد ز دریای وجود
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 779
1. گر با دل و دنده هیچ کارم افتد
در وقت وصال آن نگارم افتد
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 780
1. گر چرخ ترا خدمت پیوست کند
مپذیر که عاقبت ترا پست کند
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 781
1. گر خواب ترا خواجه گرفتار کند
من نگذارم کسیت بیدار کند
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 782
1. گر در طلبی ز چشمه در بر ناید
جویندهٔ در به قعر دریا باید
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 783
1. گر دریا را همه نهنگان گیرند
ور صحرا را همه پلنگان گیرند
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 784
1. گر صبر کنم جامعهٔ جان میسوزد
جان من و آن جملگان میسوزد
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 785
1. گر صبر کنم دل از غمت تنگ آید
ور فاش کنم حسود در چنگ آید