صد بار ز سر برفت عقلم و آمد از مولانا رباعی 751
1. صد بار ز سر برفت عقلم و آمد
تا کی ز می شیفتگان آشامد
صد سال بقای آن بت مهوش باد از مولانا رباعی 752
1. صد سال بقای آن بت مهوش باد
تیر غم او دل من ترکش باد
صد مرحله زانسوی خرد خواهم شد از مولانا رباعی 753
1. صد مرحله زانسوی خرد خواهم شد
فارغ ز وجود نیک و بد خواهم شد
طاوس نهای که بر جمالت نگرند از مولانا رباعی 754
1. طاوس نهای که بر جمالت نگرند
سیمرغ نهای که بیتو نام تو برند
عارف چو گل و جز گل خندان نبود از مولانا رباعی 755
1. عارف چو گل و جز گل خندان نبود
تلخی نکند عادت قند آن نبود
هر دل که درو مهر تو پنهان نبود از مولانا رباعی 756
1. هر دل که درو مهر تو پنهان نبود
کافر بود آن دل و مسلمان نبود
عاشق تو یقین دان که مسلمان نبود از مولانا رباعی 757
1. عاشق تو یقین دان که مسلمان نبود
در مذهب عشق کفر و ایمان نبود
عاشق که بناز و ناز کی فرد بود از مولانا رباعی 758
1. عاشق که بناز و ناز کی فرد بود
در مذهب عاشقی جوانمرد بود
عاشق که تواضع ننماید چکند از مولانا رباعی 759
1. عاشق که تواضع ننماید چکند
شبها که بکوی تو نیاید چکند
عشاق به یک دم دو جهان در بازند از مولانا رباعی 760
1. عشاق به یک دم دو جهان در بازند
صد ساله بقا به یک زمان دربازند
عشق آن باشد که خلق را دارد شاد از مولانا رباعی 761
1. عشق آن باشد که خلق را دارد شاد
عشق آن باشد که داد شادیها داد
عشق آن خوشتر کز او بلاها خیزد از مولانا رباعی 762
1. عشق آن خوشتر کز او بلاها خیزد
عاشق نبود که از بلا پرهیزد