شادی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 740
1. شادی زمانه با غمم برنامد
جز از غم دوست مرهمم برنامد
شاهیست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 741
1. شاهیست که تو هرچه بپوشی داند
بی‌کام و زبان گر بخروشی داند
شب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 742
1. شب چون دل عاشقان پر از سودا شد
از چشم بد و نیک جهان تنها شد
شب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 743
1. شب رفت کجا رفت همانجای که بود
تا خانه رود باز یقین هر موجود
شب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 744
1. شب گشت که خلقان همه در خواب روند
مانندهٔ ماهی همه در آب روند
شور از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 745
1. شور آوردم که گاو گردون نکشد
دیوانگیی که صد چو مجنون نکشد
شور از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 746
1. شور عجبی در سر ما میگردد
دل مرغ شده است و در هوا میگردد
شیرین از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 747
1. شیرین سخنی در دل ما میخندد
بر خسرو شیرین سخنی می‌بندد
صافی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 748
1. صافی صفت و پاک نظر باید بود
وز هرچه جز اوست بیخبر باید بود
صبح از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 749
1. صبح آمد و وقت روشنائی آمد
شبخیزان را دم جدائی آمد
صبح از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 750
1. صبح است و صبا مشک فشان می‌گذرد
دریاب که از کوی فلان می‌گذرد