شادی زمانه با غمم برنامد از مولانا رباعی 740
1. شادی زمانه با غمم برنامد
جز از غم دوست مرهمم برنامد
شاهیست که تو هرچه بپوشی داند از مولانا رباعی 741
1. شاهیست که تو هرچه بپوشی داند
بیکام و زبان گر بخروشی داند
شب چون دل عاشقان پر از سودا شد از مولانا رباعی 742
1. شب چون دل عاشقان پر از سودا شد
از چشم بد و نیک جهان تنها شد
شب رفت کجا رفت همانجای که بود از مولانا رباعی 743
1. شب رفت کجا رفت همانجای که بود
تا خانه رود باز یقین هر موجود
شب گشت که خلقان همه در خواب روند از مولانا رباعی 744
1. شب گشت که خلقان همه در خواب روند
مانندهٔ ماهی همه در آب روند
شور آوردم که گاو گردون نکشد از مولانا رباعی 745
1. شور آوردم که گاو گردون نکشد
دیوانگیی که صد چو مجنون نکشد
شور عجبی در سر ما میگردد از مولانا رباعی 746
1. شور عجبی در سر ما میگردد
دل مرغ شده است و در هوا میگردد
شیرین سخنی در دل ما میخندد از مولانا رباعی 747
1. شیرین سخنی در دل ما میخندد
بر خسرو شیرین سخنی میبندد
صافی صفت و پاک نظر باید بود از مولانا رباعی 748
1. صافی صفت و پاک نظر باید بود
وز هرچه جز اوست بیخبر باید بود
صبح آمد و وقت روشنائی آمد از مولانا رباعی 749
1. صبح آمد و وقت روشنائی آمد
شبخیزان را دم جدائی آمد
صبح است و صبا مشک فشان میگذرد از مولانا رباعی 750
1. صبح است و صبا مشک فشان میگذرد
دریاب که از کوی فلان میگذرد