در مغز فلک چو عشق تو جا گیرد از مولانا رباعی 682
1. در مغز فلک چو عشق تو جا گیرد
تا عرش همه فتنه و غوغا گیرد
ای دل، اثر صبح، گه شام که دید از مولانا رباعی 683
1. ای دل، اثر صبح، گه شام که دید
یک عاشق صادق نکونام که دید
در نفی تو عقل را امان نتوان دید از مولانا رباعی 684
1. در نفی تو عقل را امان نتوان دید
جز در ره اثبات تو جان نتوان داد
درویش که اسرار جهان میبخشد از مولانا رباعی 685
1. درویش که اسرار جهان میبخشد
هردم ملکی به رایگان میبخشد
در عشق توم وفا قرین میباید از مولانا رباعی 686
1. در عشق توم وفا قرین میباید
وصل تو گمانست، یقین میباید
دریا نکند سیر مرا جو چه کند از مولانا رباعی 687
1. دریا نکند سیر مرا جو چه کند
گلشن چو نباشدم مرا بو چه کند
دردی داری که بحر را پر دارد از مولانا رباعی 688
1. دردی داری که بحر را پر دارد
دردی که هزار بحر پر در دارد
دست تو به جود طعنه بر میغ زند از مولانا رباعی 689
1. دست تو به جود طعنه بر میغ زند
در معرکه تیغ گوهر آمیغ زند
دشنام که از لب تو مهوش باشد از مولانا رباعی 690
1. دشنام که از لب تو مهوش باشد
چون لعل بود که اصلش آتش باشد
دل با هوس تو زاد و بودی دارد از مولانا رباعی 691
1. دل با هوس تو زاد و بودی دارد
با سایهٔ تو گفت و شنودی دارد
دلتنگ مشو که دلگشائی آمد از مولانا رباعی 692
1. دلتنگ مشو که دلگشائی آمد
دل نیک نواز با نوائی آمد
دل جمله حکایت از بهار تو کند از مولانا رباعی 693
1. دل جمله حکایت از بهار تو کند
جان جمله حدیث لالهزار تو کند