در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 682
1. در مغز فلک چو عشق تو جا گیرد
تا عرش همه فتنه و غوغا گیرد
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 683
1. ای دل، اثر صبح، گه شام که دید
یک عاشق صادق نکونام که دید
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 684
1. در نفی تو عقل را امان نتوان دید
جز در ره اثبات تو جان نتوان داد
درویش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 685
1. درویش که اسرار جهان می‌بخشد
هردم ملکی به رایگان می‌بخشد
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 686
1. در عشق توم وفا قرین می‌باید
وصل تو گمانست، یقین می‌باید
دریا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 687
1. دریا نکند سیر مرا جو چه کند
گلشن چو نباشدم مرا بو چه کند
دردی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 688
1. دردی داری که بحر را پر دارد
دردی که هزار بحر پر در دارد
دست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 689
1. دست تو به جود طعنه بر میغ زند
در معرکه تیغ گوهر آمیغ زند
دشنام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 690
1. دشنام که از لب تو مهوش باشد
چون لعل بود که اصلش آتش باشد
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 691
1. دل با هوس تو زاد و بودی دارد
با سایهٔ تو گفت و شنودی دارد
دلتنگ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 692
1. دلتنگ مشو که دلگشائی آمد
دل نیک نواز با نوائی آمد
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 693
1. دل جمله حکایت از بهار تو کند
جان جمله حدیث لاله‌زار تو کند