خاموش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 647
1. خاموش مراز گفت و گفتار تو کرد
بیکار مرا حلاوت کار تو کرد
خوابم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 648
1. خوابم ز خیال روی تو پشت بداد
وز تو ز خیال تو همی خواهم داد
خواهم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 649
1. خواهم گردی که از هوای تو رسد
باشد که به دیده خاک پای تو رسد
خواهم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 650
1. خواهم که دلم با غم هم‌خو باشد
گر دست دهد غمش چه نیکو باشد
خورشید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 651
1. خورشید که باشد که بروی تو رسد
یا باد سبک سر که به موی تو رسد
خورشید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 652
1. خورشید که در خانه بقا می نکند
می‌گردد جابجا و جا می نکند
خورشید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 653
1. خورشید مگر بسته به پیشت میرد
وان ماه جگر خسته به پیشت میرد
خوش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 654
1. خوش عادت خوش خو که محمد دارد
ما را شب تیره بینوا نگذارد
خون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 655
1. خون دل عاشقان چو جیحون گردد
عاشق چو کفی بر سر آن خون گردد
دامان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 656
1. دامان جلال تو ز دستم نشود
سودای تو از دماغ مستم نشود
دانی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 657
1. دانی صوفی بهر چه بسیار خورد
زیرا که بایام یکی بار خورد
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 658
1. در باغ آیید و سبز پوشان نگرید
هر گوشه دکان گل فروشان نگرید