خاموش مراز گفت و گفتار تو کرد از مولانا رباعی 647
1. خاموش مراز گفت و گفتار تو کرد
بیکار مرا حلاوت کار تو کرد
خوابم ز خیال روی تو پشت بداد از مولانا رباعی 648
1. خوابم ز خیال روی تو پشت بداد
وز تو ز خیال تو همی خواهم داد
خواهم گردی که از هوای تو رسد از مولانا رباعی 649
1. خواهم گردی که از هوای تو رسد
باشد که به دیده خاک پای تو رسد
خواهم که دلم با غم همخو باشد از مولانا رباعی 650
1. خواهم که دلم با غم همخو باشد
گر دست دهد غمش چه نیکو باشد
خورشید که باشد که بروی تو رسد از مولانا رباعی 651
1. خورشید که باشد که بروی تو رسد
یا باد سبک سر که به موی تو رسد
خورشید که در خانه بقا می نکند از مولانا رباعی 652
1. خورشید که در خانه بقا می نکند
میگردد جابجا و جا می نکند
خورشید مگر بسته به پیشت میرد از مولانا رباعی 653
1. خورشید مگر بسته به پیشت میرد
وان ماه جگر خسته به پیشت میرد
خوش عادت خوش خو که محمد دارد از مولانا رباعی 654
1. خوش عادت خوش خو که محمد دارد
ما را شب تیره بینوا نگذارد
خون دل عاشقان چو جیحون گردد از مولانا رباعی 655
1. خون دل عاشقان چو جیحون گردد
عاشق چو کفی بر سر آن خون گردد
دامان جلال تو ز دستم نشود از مولانا رباعی 656
1. دامان جلال تو ز دستم نشود
سودای تو از دماغ مستم نشود
دانی صوفی بهر چه بسیار خورد از مولانا رباعی 657
1. دانی صوفی بهر چه بسیار خورد
زیرا که بایام یکی بار خورد
در باغ آیید و سبز پوشان نگرید از مولانا رباعی 658
1. در باغ آیید و سبز پوشان نگرید
هر گوشه دکان گل فروشان نگرید