تنها از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 613
1. تنها بمرو که رهزنان بسیارند
یک جان داری و خصم جان بسیارند
تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 614
1. تو جانی و هر زنده غم جان بکشد
هر کان دارد منت آن بکشد
تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 615
1. تو هیچ نه‌ای و هیچ توبه ز وجود
تو غرق زیانی و زیانت همه سود
تیری از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 616
1. تیری ز کمانچهٔ ربابی بجهید
از چنبر تن گذشت و بر قلب رسید
جامی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 617
1. جامی که بگیرم میش انوار بود
بینی که بگویم همه اسرار بود
جانا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 618
1. جانا تبش عشق به غایت برسید
از شوق تو کارم به شکایت برسید
جان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 619
1. جان باز که وصل او به دستان ندهند
شیر از قدح شرع به مستان ندهند
جان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 620
1. جان چو سمندرم نگاری دارد
در آتش او چه خوش قراری دارد
جان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 621
1. جان را جستم ببحر مرجان آمد
در زیر کفی قلزم پنهان آمد
جان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 622
1. جان روی به عالم همایون آورد
وز چون و چگونه دل به بیچون آورد
جان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 623
1. جان کیست که او بدیده کار تو کند
یا دیده و دل که او شکار تو کند