بی‌بحر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 590
1. بی‌بحر صفا گوهر ما سنگ آمد
بی‌جان جهان جان و جهان تنگ آمد
بی‌تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 591
1. بی‌تو جانا قرار نتوانم کرد
احسان ترا شمار نتوانم کرد
بیت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 592
1. بیت و غزل و شعر مرا آب ببرد
رختی که نداشتیم سیلاب ببرد
بیدار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 593
1. بیدار شو ای دل که جهان می‌گذرد
وین مایهٔ عمر رایگان می‌گذرد
پیران از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 594
1. پیران خرابات غمت بسیارند
چون چشم تو هم خفته و هم بیدارند
بی‌زارم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 595
1. بی‌زارم از آن آب که آتش نشود
در زلف مشوشی مشوش نشود
بی‌زارم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 596
1. بی‌زارم از آن لعل که پیروزه بود
بی‌زارم از آن عشق که سه روزه بود
بی‌عشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 597
1. بی‌عشق نشاط و طرب افزون نشود
بی‌عشق وجود خوب و موزون نشود
بیمارم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 598
1. بیمارم و غم در امتحانم دارد
اما غم او تر و جوانم دارد
بی‌من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 599
1. بی‌من به زبان من سخن می‌آید
من بی‌خبرم از آنکه می‌فرماید
پیوسته از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 600
1. پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد
جان و دل عاشقان ز تو شادان باد