بیبحر صفا گوهر ما سنگ آمد از مولانا رباعی 590
1. بیبحر صفا گوهر ما سنگ آمد
بیجان جهان جان و جهان تنگ آمد
بیتو جانا قرار نتوانم کرد از مولانا رباعی 591
1. بیتو جانا قرار نتوانم کرد
احسان ترا شمار نتوانم کرد
بیت و غزل و شعر مرا آب ببرد از مولانا رباعی 592
1. بیت و غزل و شعر مرا آب ببرد
رختی که نداشتیم سیلاب ببرد
بیدار شو ای دل که جهان میگذرد از مولانا رباعی 593
1. بیدار شو ای دل که جهان میگذرد
وین مایهٔ عمر رایگان میگذرد
پیران خرابات غمت بسیارند از مولانا رباعی 594
1. پیران خرابات غمت بسیارند
چون چشم تو هم خفته و هم بیدارند
بیزارم از آن آب که آتش نشود از مولانا رباعی 595
1. بیزارم از آن آب که آتش نشود
در زلف مشوشی مشوش نشود
بیزارم از آن لعل که پیروزه بود از مولانا رباعی 596
1. بیزارم از آن لعل که پیروزه بود
بیزارم از آن عشق که سه روزه بود
بیعشق نشاط و طرب افزون نشود از مولانا رباعی 597
1. بیعشق نشاط و طرب افزون نشود
بیعشق وجود خوب و موزون نشود
بیمارم و غم در امتحانم دارد از مولانا رباعی 598
1. بیمارم و غم در امتحانم دارد
اما غم او تر و جوانم دارد
بیمن به زبان من سخن میآید از مولانا رباعی 599
1. بیمن به زبان من سخن میآید
من بیخبرم از آنکه میفرماید
پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد از مولانا رباعی 600
1. پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد
جان و دل عاشقان ز تو شادان باد