بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 578
1. بر خاک نظر کند چو بر ما گذرد
تا چهرهٔ ما به خاک ره رشک برد
پرسیدم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 579
1. پرسیدم از آن کسی که برهان داند
کان کیست که او حقیقت جان داند
پرسید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 580
1. پرسید مهم که چشم تو مه را دید
گفتم که بدید و مه ز مه می‌پرسید
برقی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 581
1. برقی که ز میغ آن جهان روی نمود
چون سوخته‌ای نیست کرا دارد سود
بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 582
1. بر گور من آن کو گذرد مست شود
ور ایست کند تا بابد مست شود
بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 583
1. بر یار نظر کنم خجل میگردد
ور ننگرمش آفت دل میگردد
بس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 584
1. بس درمانها کان مدد درد شود
بس دولتها که روی از آن زرد شود
بسیار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 585
1. بسیار ترا خسته روان باید شد
و انگشت نمای این و آن باید شد
بشنو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 586
1. بشنو اگرت تاب شنیدن باشد
پیوستن او ز خود بریدن باشد
بعضی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 587
1. بعضی به صفات حیدر کرارند
بعضی دیگر ز زخم تو بیمارند
بویت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 588
1. بویت آمد گریز را روی نماند
پرهیز و گریز جز بدانسوی نماند
بوی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 589
1. بوی دم مقبلان چو گل خوش باشد
بدبخت چو خار تیز و سرکش باشد