بر خاک نظر کند چو بر ما گذرد از مولانا رباعی 578
1. بر خاک نظر کند چو بر ما گذرد
تا چهرهٔ ما به خاک ره رشک برد
پرسیدم از آن کسی که برهان داند از مولانا رباعی 579
1. پرسیدم از آن کسی که برهان داند
کان کیست که او حقیقت جان داند
پرسید مهم که چشم تو مه را دید از مولانا رباعی 580
1. پرسید مهم که چشم تو مه را دید
گفتم که بدید و مه ز مه میپرسید
برقی که ز میغ آن جهان روی نمود از مولانا رباعی 581
1. برقی که ز میغ آن جهان روی نمود
چون سوختهای نیست کرا دارد سود
بر گور من آن کو گذرد مست شود از مولانا رباعی 582
1. بر گور من آن کو گذرد مست شود
ور ایست کند تا بابد مست شود
بر یار نظر کنم خجل میگردد از مولانا رباعی 583
1. بر یار نظر کنم خجل میگردد
ور ننگرمش آفت دل میگردد
بس درمانها کان مدد درد شود از مولانا رباعی 584
1. بس درمانها کان مدد درد شود
بس دولتها که روی از آن زرد شود
بسیار ترا خسته روان باید شد از مولانا رباعی 585
1. بسیار ترا خسته روان باید شد
و انگشت نمای این و آن باید شد
بشنو اگرت تاب شنیدن باشد از مولانا رباعی 586
1. بشنو اگرت تاب شنیدن باشد
پیوستن او ز خود بریدن باشد
بعضی به صفات حیدر کرارند از مولانا رباعی 587
1. بعضی به صفات حیدر کرارند
بعضی دیگر ز زخم تو بیمارند
بویت آمد گریز را روی نماند از مولانا رباعی 588
1. بویت آمد گریز را روی نماند
پرهیز و گریز جز بدانسوی نماند
بوی دم مقبلان چو گل خوش باشد از مولانا رباعی 589
1. بوی دم مقبلان چو گل خوش باشد
بدبخت چو خار تیز و سرکش باشد