دستان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 47
1. دستان کسی دست زنان کرد مرا
بی‌حشمت و بی‌عقل روان کرد مرا
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 48
1. دل گفت به جان کای خلف هر دو سرا
زین کار که چشم داری از کار و کیا
دود از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 49
1. دود دل ما نشان سوداست دلا
و اندود که از دل است پیداست دلا
دیدم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 50
1. دیدم در خواب ساقی زیبا را
بر دست گرفته ساغر صهبا را
زنهار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 51
1. زنهار دلا به خود مده ره غم را
مگزین به جهان صحبت نامحرم را
طنبور از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 52
1. طنبور چو تن تن برآرد به نوا
زنجیر در آن شود دل بی‌سر و پا
عاشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 53
1. عاشق شب خلوت از پی پی گم را
بسیار بود که کژ نهد انجم را
عاشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 54
1. عاشق همه سال مست و رسوا بادا
دیوانه و شوریده و شیدا بادا
عشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 55
1. عشق تو بکشت ترکی و تازی را
من بندهٔ آن شهید و آن غازی را
عشقست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 56
1. عشقست طریق و راه پیغمبر ما
ما زادهٔ عشق شد مادر ما
عمریست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 57
1. عمریست ندیده‌ایم گلزار ترا
وان نرگس پرخمار خمار ترا
غم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 58
1. غم خود که بود که یاد آریم او را
در دل چه که بر خاک نگاریم او را