ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 24
1. ای دوست به دوستی قرینیم ترا
هرجا که قدم نهی زمینیم ترا
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 25
1. ای سبزی هر درخت و هر باغ و گیا
ای دولت و اقبال من و کار و کیا
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 26
1. ای شب شادی همیشه بادی شادا
عمرت به درازی قیامت بادا
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 27
1. این آتش عشق می‌پزاند ما را
هر شب به خرابات کشاند ما را
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 28
1. این روزه چو غربال به بیزد جان را
پیدا آرد قراضهٔ پنهان را
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 29
1. ای آنکه گرفت شربت از مشرب ما
مستی گردد که روز بیند شب ما
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 30
1. با عشق روان شد از عدم مرکب ما
روشن ز شراب وصل دائم شب ما
بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 31
1. بر رهگذر بلا نهادم دل را
خاص از پی تو پای گشادم دل را
پرورد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 32
1. پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا
بردوخت مرقع از رگ و پوست مرا
بیگاه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 33
1. بیگاه شده است لیک مر سیران را
سیری نبود به جز که ادبیران را
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 34
1. تا از تو جدا شده است آغوش مرا
از گریه کسی ندیده خاموش مرا
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 35
1. تا با تو بوم نخسبم از یاری‌ها
تا بی‌تو بوم نخسبم از زاری‌ها