از شربت سودای تو هر جان که مزید از مولانا رباعی 521
1. از شربت سودای تو هر جان که مزید
زآن آب حیات در مزید است مزید
از عشق تو دریا همه شور انگیزد از مولانا رباعی 522
1. از عشق تو دریا همه شور انگیزد
در پای تو ابرها درر میریزد
از عشق خدا نه بر زیان خواهی شد از مولانا رباعی 523
1. از عشق خدا نه بر زیان خواهی شد
بیجان ز کجا شوی که جان خواهی شد
از لشکر صبرم علمی بیش نماند از مولانا رباعی 524
1. از لشکر صبرم علمی بیش نماند
وز هرچه مرا بود غمی بیش نماند
از لطف تو هیچ بنده نومید نشد از مولانا رباعی 525
1. از لطف تو هیچ بنده نومید نشد
مقبول تو جز قبول جاوید نشد
از ما بت عیار گریزان باشد از مولانا رباعی 526
1. از ما بت عیار گریزان باشد
وز یاری ما یار گریزان باشد
از نیکی تو طبع بداندیش نماند از مولانا رباعی 527
1. از نیکی تو طبع بداندیش نماند
نی غصه و نی غم نه کم و بیش نماند
از یاد خدای مرد مطلق خیزد از مولانا رباعی 528
1. از یاد خدای مرد مطلق خیزد
بنگر که ز نور حق چه رونق خیزد
افسوس که طبع دلفروزیت نبود از مولانا رباعی 529
1. افسوس که طبع دلفروزیت نبود
جز دلشکنی و سینه سوزیت نبود
اکنون که رخت جان جهانی بربود از مولانا رباعی 530
1. اکنون که رخت جان جهانی بربود
در خانه نشستنت کجا دارد سود
امروز خوش است هر که او جان دارد از مولانا رباعی 531
1. امروز خوش است هر که او جان دارد
رو بر کف پای میر خوبان دارد