اجری ده ارواحی و سلطان ابد از مولانا رباعی 509
1. اجری ده ارواحی و سلطان ابد
گرچه به قلب بهاء دینی و ولد
از آب حیات دوست بیمار نماند از مولانا رباعی 510
1. از آب حیات دوست بیمار نماند
در گلبن وصل دوست یک خار نماند
از آتش سودای توام تابی بود از مولانا رباعی 511
1. از آتش سودای توام تابی بود
در جوی دل از صحبت تو آبی بود
از آتش عشق تو جوانی خیزد از مولانا رباعی 512
1. از آتش عشق تو جوانی خیزد
در سینه جمالهای جانی خیزد
از آتش عشق دوست تفها بزنید از مولانا رباعی 513
1. از آتش عشق دوست تفها بزنید
وان آتش را در این علفها بزنید
از آتش عشق سردها گرم شود از مولانا رباعی 514
1. از آتش عشق سردها گرم شود
وز تابش عشق سنگها نرم شود
از آدمیی دمی بجائی ارزد از مولانا رباعی 515
1. از آدمیی دمی بجائی ارزد
یک موی کز اوفتد بکانی ارزد
از تاب تو نی یار و عدو میماند از مولانا رباعی 516
1. از تاب تو نی یار و عدو میماند
در بزم تو نی رطل سبو میماند
از خاک کف پات سران حیرانند از مولانا رباعی 517
1. از خاک کف پات سران حیرانند
کوران همه مستند و کران حیرانند
از درد چو جان تو به فریاد آید از مولانا رباعی 518
1. از درد چو جان تو به فریاد آید
آنگه ز خدای عالمت یاد آید
از دیدن روئیکه ترا دیده بود از مولانا رباعی 519
1. از دیدن روئیکه ترا دیده بود
ما را به خدا نور دل و دیده بود
از شبنم عشق خاک آدم گل شد از مولانا رباعی 520
1. از شبنم عشق خاک آدم گل شد
صد فتنه و شور در جهان حاصل شد