آنرا که ز عشق دوست بیداد رسد از مولانا رباعی 474
1. آنرا که ز عشق دوست بیداد رسد
از رحمت و فضل اوش امداد رسد
آن را منگر که ذوفنون آید مرد از مولانا رباعی 475
1. آن را منگر که ذوفنون آید مرد
در عهد و وفا نگر که چون آید مرد
آن رفت که بودمی من از عشق تو شاد از مولانا رباعی 476
1. آن رفت که بودمی من از عشق تو شاد
از عشق تو می نایدم از عشقم یاد
آن روز که جان خرقهٔ قالب پوشید از مولانا رباعی 477
1. آن روز که جان خرقهٔ قالب پوشید
دریای عنایت از کرم میجوشید
آن روز که جانم ره کیوان گیرد از مولانا رباعی 478
1. آن روز که جانم ره کیوان گیرد
اجزای تنم خاک پریشان گیرد
آن روز که چشم تو ز من برگردد از مولانا رباعی 479
1. آن روز که چشم تو ز من برگردد
وز بهر تو کشتنم میسر گردد
آن روز که روز ابر و باران باشد از مولانا رباعی 480
1. آن روز که روز ابر و باران باشد
شرط است که جمعیت یاران باشد
آن روز که عشق با دلم بستیزد از مولانا رباعی 481
1. آن روز که عشق با دلم بستیزد
جان پای برهنه از میان بگریزد
آن روز که کار وصل را ساز آید از مولانا رباعی 482
1. آن روز که کار وصل را ساز آید
وین مرغ از این قفس بپرواز آید
آن روز که مهرگان گردون زدهاند از مولانا رباعی 483
1. آن روز که مهرگان گردون زدهاند
مهر زر عاشقان دگرگون زدهاند
آن سر که بود بیخبر از وی خسبد از مولانا رباعی 484
1. آن سر که بود بیخبر از وی خسبد
آنکس که خبر یافت از او کی خسبد
آن طرفه جماعتی که جانشان بکشد از مولانا رباعی 485
1. آن طرفه جماعتی که جانشان بکشد
وین نادره آب حیوانشان بکشد