هم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 451
1. هم عابد و هم زاهد و هم خونریز است
خونریزی او خلاصهٔ پرهیز است
یاری از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 452
1. یاری که به حسن از صفت افزونست
در خانه درآمد که دل تو چونست
یاری از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 453
1. یاری که به نزد او گل و خار یکیست
در مذهب او مصحف و زنار یکیست
یاری از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 454
1. یاری که غمش دوای هر بیمار است
او را یار است هرکه با او یار است
یکبار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 455
1. یکبار به مردم و مرا کس نگریست
گر بار دگر زنده شوم دانم زیست
یک از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 456
1. یک چشم من از روز جدائی بگریست
چشم دگرم گفت چرا گریه ز چیست
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 457
1. ای آنکه کنی کون و مکانرا محدث
پاکی و منزهی ز نسیان و حدث
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 458
1. ما را چو ز عشق می‌شود راست مزاج
عشق است طبیب ما و داروی علاج
اندر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 459
1. اندر سر من نبود جز رای صلاح
اندر شب و روز پاک جویای صلاح
آبی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 460
1. آبی که از این دیده چو خون می‌ریزد
خونیست بیا ببین که چون می‌ریزد
آنان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 461
1. آنان که محققان این درگاهند
نزد دل اهل دل چو برگ کاهند
آن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 462
1. آن تازه تنی که در بلای تو بود
آغشته به خون کربلای تو بود