نه چرخ غلام طبع خود رایهٔ ماست از مولانا رباعی 428
1. نه چرخ غلام طبع خود رایهٔ ماست
هستی ز برای نیستی مایهٔ ماست
نی با تو دمی نشستنم سامانست از مولانا رباعی 429
1. نی با تو دمی نشستنم سامانست
نی بیتو دمی زیستنم امکانست
نی بیزر و زور شه سپه بتوان داشت از مولانا رباعی 430
1. نی بیزر و زور شه سپه بتوان داشت
نی بیدل و زهره ره نگه بتوان داشت
هان ای دل خسته روز مردانگیست از مولانا رباعی 431
1. هان ای دل خسته روز مردانگیست
در عشق توم چه جای بیگانگیست
هجران خواهی طریق عشاقانست از مولانا رباعی 432
1. هجران خواهی طریق عشاقانست
وانکو ماهیست جای او عمانست
هر جان عزیز کو شناسای رهست از مولانا رباعی 433
1. هر جان عزیز کو شناسای رهست
داند که هر آنچه آید از کارگه است
هر جان که از او دلبر ما شادانست از مولانا رباعی 434
1. هر جان که از او دلبر ما شادانست
پیوسته سرش سبز و دلش خندانست
هر چند به حلم یار ما جورکش است از مولانا رباعی 435
1. هر چند به حلم یار ما جورکش است
لیکن زاری عاشقان نیز خوش است
هرچند شکر لذت جان و جگر است از مولانا رباعی 436
1. هرچند شکر لذت جان و جگر است
آن خود دگر است و شکر او دگر است
هرچند فراق پشت امید شکست از مولانا رباعی 437
1. هرچند فراق پشت امید شکست
هرچند جفا دو دست آمال ببست
هرچند که بار آن شترها شکر است از مولانا رباعی 438
1. هرچند که بار آن شترها شکر است
آن اشتر مست چشم او خود دگر است
هر درویشی که در شکست خویش است از مولانا رباعی 439
1. هر درویشی که در شکست خویش است
تا ظن نبری که او خیال اندیش است