نه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 428
1. نه چرخ غلام طبع خود رایهٔ ماست
هستی ز برای نیستی مایهٔ ماست
نی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 429
1. نی با تو دمی نشستنم سامانست
نی بیتو دمی زیستنم امکانست
نی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 430
1. نی بی‌زر و زور شه سپه بتوان داشت
نی بی‌دل و زهره ره نگه بتوان داشت
هان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 431
1. هان ای دل خسته روز مردانگیست
در عشق توم چه جای بیگانگیست
هجران از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 432
1. هجران خواهی طریق عشاقانست
وانکو ماهیست جای او عمانست
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 433
1. هر جان عزیز کو شناسای رهست
داند که هر آنچه آید از کارگه است
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 434
1. هر جان که از او دلبر ما شادانست
پیوسته سرش سبز و دلش خندانست
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 435
1. هر چند به حلم یار ما جورکش است
لیکن زاری عاشقان نیز خوش است
هرچند از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 436
1. هرچند شکر لذت جان و جگر است
آن خود دگر است و شکر او دگر است
هرچند از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 437
1. هرچند فراق پشت امید شکست
هرچند جفا دو دست آمال ببست
هرچند از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 438
1. هرچند که بار آن شترها شکر است
آن اشتر مست چشم او خود دگر است
هر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 439
1. هر درویشی که در شکست خویش است
تا ظن نبری که او خیال اندیش است