گفتار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 382
1. گفتار تو زر و فعلت ارزیزین است
یک حبه به نزد کس نیرزی زینست
گفتا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 383
1. گفتا که بیا سماع در کار شده‌است
گفتم که برو که بنده بیمار شده‌است
گفتا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 384
1. گفتا که شکست توبه بازآمد مست
چون دید مرا مست بهم برزد دست
گفتا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 385
1. گفتا بجهم همچو کبوتر ز کفت
گفت ار بجهی کند غمم مستخفت
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 386
1. گفتم چشمم که هست خاک کویت
پرآب مدار بی‌رخ نیکویت
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 387
1. گفتم دلم از تو بوسه‌ای خواهانست
گفتا که بهای بوسهٔ ما جانست
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 388
1. گفتم عشقت قرابت و خویش منست
غم نیست غم از دل بداندیش منست
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 389
1. گفتم که بیا بچشم من درنگریست
من نیز به حال گفتمش کاین دغلیست
گفتند از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 390
1. گفتند که دل دگر هوائی می‌پخت
از ما بشد و هوای جائی می‌پخت
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 391
1. گفتم که دلم آلت و انگاز مست
مانند رباب دل هم‌آواز منست
گفتند از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 392
1. گفتند که شش جهت همه نور خداست
فریاد ز حلق خاست کان نور کجاست
گفتی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 393
1. گفتی چونی بنده چنانست که هست
سودای تو بر سر است و سر بر سر دست