عشق آمد و توبه را چو شیشه بشکست از مولانا رباعی 359
1. عشق آمد و توبه را چو شیشه بشکست
چون شیشه شکست کیست کو داند بست
عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست از مولانا رباعی 360
1. عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست
تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست
عشقت به دلم درآمد و شاد برفت از مولانا رباعی 361
1. عشقت به دلم درآمد و شاد برفت
بازآمد و رخت خویش بنهاد برفت
عشق تو چنین حکیم و استاد چراست از مولانا رباعی 362
1. عشق تو چنین حکیم و استاد چراست
مهر تو چنین لطیف بنیاد چراست
عشق تو در اطراف گیائی میتاخت از مولانا رباعی 363
1. عشق تو در اطراف گیائی میتاخت
مسکین دل من دید نشانش بشناخت
عشقی که از او وجود بیجان میزیست از مولانا رباعی 364
1. عشقی که از او وجود بیجان میزیست
این عشق چنین لطیف و شیرین از چیست
عشقی نه به اندازهٔ ما در سر ماست از مولانا رباعی 365
1. عشقی نه به اندازهٔ ما در سر ماست
و این طرفه که بار ما فزون از خر ماست
عقل آمد و پند عاشقان پیش گرفت از مولانا رباعی 366
1. عقل آمد و پند عاشقان پیش گرفت
در ره بنشست و رهزنی کیش گرفت
عمریست که جان بنده بیخویشتن است از مولانا رباعی 367
1. عمریست که جان بنده بیخویشتن است
و انگشتنمای عالمی مرد و زن است
قومی غمگین و خود مدان غم ز کجاست از مولانا رباعی 368
1. قومی غمگین و خود مدان غم ز کجاست
قومی شادان و بیخبر کان ز چه جاست
گر آتش دل نیست پس این دود چراست از مولانا رباعی 369
1. گر آتش دل نیست پس این دود چراست
ور عود نسوخت بوی این عود چراست
گر آه کنم آه بدین قانع نیست از مولانا رباعی 370
1. گر آه کنم آه بدین قانع نیست
ور خاک شوم شاه بدین قانع نیست