عشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 359
1. عشق آمد و توبه را چو شیشه بشکست
چون شیشه شکست کیست کو داند بست
عشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 360
1. عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست
تا کرد مرا تهی و پر کرد ز دوست
عشقت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 361
1. عشقت به دلم درآمد و شاد برفت
بازآمد و رخت خویش بنهاد برفت
عشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 362
1. عشق تو چنین حکیم و استاد چراست
مهر تو چنین لطیف بنیاد چراست
عشق از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 363
1. عشق تو در اطراف گیائی میتاخت
مسکین دل من دید نشانش بشناخت
عشقی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 364
1. عشقی که از او وجود بی‌جان میزیست
این عشق چنین لطیف و شیرین از چیست
عشقی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 365
1. عشقی نه به اندازهٔ ما در سر ماست
و این طرفه که بار ما فزون از خر ماست
عقل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 366
1. عقل آمد و پند عاشقان پیش گرفت
در ره بنشست و رهزنی کیش گرفت
عمریست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 367
1. عمریست که جان بنده بیخویشتن است
و انگشت‌نمای عالمی مرد و زن است
قومی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 368
1. قومی غمگین و خود مدان غم ز کجاست
قومی شادان و بیخبر کان ز چه جاست
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 369
1. گر آتش دل نیست پس این دود چراست
ور عود نسوخت بوی این عود چراست
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 370
1. گر آه کنم آه بدین قانع نیست
ور خاک شوم شاه بدین قانع نیست