راهی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 336
1. راهی ز زبان ما بدل پیوسته است
کاسرار جهان و جان در او پیوسته است
روزی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 337
1. روزی ترش است و دیدهٔ ابرتر است
این گریه برای خندهٔ برگ و بر است
روزی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 338
1. روزی که ترا ببینم آدینهٔ ماست
هر روز به دولتت به از دینهٔ ماست
روزیکه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 339
1. روزیکه مرا به نزد تو دورانست
ساقی و شراب و قدح و دورانست
زانروز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 340
1. زانروز که چشم من برویت نگریست
یکدم نگذشت کز غمت خون نگریست
زان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 341
1. زان روی که دل بستهٔ آنزنجیر است
در دامن تو دست زدن تقدیر است
زان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 342
1. زان رونق هر سماع آواز دف است
زانست که دف زخم وستم را هدف است
زان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 343
1. زان می خوردم که روح پیمانه اوست
زان مست شدم که عقل دیوانهٔ اوست
زان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 344
1. زان می مستم که نقش جامش عشق است
وان اسب سواری که لجامش عشق است
سرسبز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 345
1. سرسبز بود خاک که آبش یار است
خاصه خاکی که ناطق و بیدار است
سر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 346
1. سر سخن دوست نمیارم گفت
دریست گرانبها نمیارم سفت
سرگشته از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 347
1. سرگشته چو آسیای گردان کنمت
بی‌سر گردان چو گوی گردان کنمت