راهی ز زبان ما بدل پیوسته است از مولانا رباعی 336
1. راهی ز زبان ما بدل پیوسته است
کاسرار جهان و جان در او پیوسته است
روزی ترش است و دیدهٔ ابرتر است از مولانا رباعی 337
1. روزی ترش است و دیدهٔ ابرتر است
این گریه برای خندهٔ برگ و بر است
روزی که ترا ببینم آدینهٔ ماست از مولانا رباعی 338
1. روزی که ترا ببینم آدینهٔ ماست
هر روز به دولتت به از دینهٔ ماست
روزیکه مرا به نزد تو دورانست از مولانا رباعی 339
1. روزیکه مرا به نزد تو دورانست
ساقی و شراب و قدح و دورانست
زانروز که چشم من برویت نگریست از مولانا رباعی 340
1. زانروز که چشم من برویت نگریست
یکدم نگذشت کز غمت خون نگریست
زان روی که دل بستهٔ آنزنجیر است از مولانا رباعی 341
1. زان روی که دل بستهٔ آنزنجیر است
در دامن تو دست زدن تقدیر است
زان رونق هر سماع آواز دف است از مولانا رباعی 342
1. زان رونق هر سماع آواز دف است
زانست که دف زخم وستم را هدف است
زان می خوردم که روح پیمانه اوست از مولانا رباعی 343
1. زان می خوردم که روح پیمانه اوست
زان مست شدم که عقل دیوانهٔ اوست
زان می مستم که نقش جامش عشق است از مولانا رباعی 344
1. زان می مستم که نقش جامش عشق است
وان اسب سواری که لجامش عشق است
سرسبز بود خاک که آبش یار است از مولانا رباعی 345
1. سرسبز بود خاک که آبش یار است
خاصه خاکی که ناطق و بیدار است
سر سخن دوست نمیارم گفت از مولانا رباعی 346
1. سر سخن دوست نمیارم گفت
دریست گرانبها نمیارم سفت
سرگشته چو آسیای گردان کنمت از مولانا رباعی 347
1. سرگشته چو آسیای گردان کنمت
بیسر گردان چو گوی گردان کنمت