در مجلس عشاق قراری دگر است از مولانا رباعی 313
1. در مجلس عشاق قراری دگر است
وین بادهٔ عشق را خماری دگر است
در مرگ حیات اهل داد و دین است از مولانا رباعی 314
1. در مرگ حیات اهل داد و دین است
وز مرگ روان پاک را تمکین است
در من غم شبکور چرا پیچیده است از مولانا رباعی 315
1. در من غم شبکور چرا پیچیده است
کوراست مگر و یا که کورم دیده است
درنه قدم ار چه راه بیپایانست از مولانا رباعی 316
1. درنه قدم ار چه راه بیپایانست
کز دور نظاره کار نامردانست
درنه قدمی که چشمه حیوانست از مولانا رباعی 317
1. درنه قدمی که چشمه حیوانست
میگرد چو چرخ تا مهت گرانست
در وصل جمالش گل خندان منست از مولانا رباعی 318
1. در وصل جمالش گل خندان منست
در هجر خیالش دل و ایمان منست
درویشی و عاشقی به هم سلطانیست از مولانا رباعی 319
1. درویشی و عاشقی به هم سلطانیست
گنجست غم عشق ولی پنهانیست
دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست از مولانا رباعی 320
1. دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست
اما دل و معشوق دو باشند خطاست
دلتنگم و دیدار تو درمان منست از مولانا رباعی 321
1. دلتنگم و دیدار تو درمان منست
بیرنگ رخت زمانه زندان منست
دلدار اگر مرا بدراند پوست از مولانا رباعی 322
1. دلدار اگر مرا بدراند پوست
افغان نکنم نگویم این درد از اوست
دلدار ز پردهای کز آن سوسو نیست از مولانا رباعی 323
1. دلدار ز پردهای کز آن سوسو نیست
میگفت بد من ارچه آتش خو نیست