در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 313
1. در مجلس عشاق قراری دگر است
وین بادهٔ عشق را خماری دگر است
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 314
1. در مرگ حیات اهل داد و دین است
وز مرگ روان پاک را تمکین است
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 315
1. در من غم شبکور چرا پیچیده است
کوراست مگر و یا که کورم دیده است
درنه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 316
1. درنه قدم ار چه راه بی‌پایانست
کز دور نظاره کار نامردانست
درنه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 317
1. درنه قدمی که چشمه حیوانست
میگرد چو چرخ تا مهت گرانست
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 318
1. در وصل جمالش گل خندان منست
در هجر خیالش دل و ایمان منست
درویشی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 319
1. درویشی و عاشقی به هم سلطانیست
گنجست غم عشق ولی پنهانیست
دستت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 320
1. دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست
اما دل و معشوق دو باشند خطاست
دلتنگم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 321
1. دلتنگم و دیدار تو درمان منست
بیرنگ رخت زمانه زندان منست
دلدار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 322
1. دلدار اگر مرا بدراند پوست
افغان نکنم نگویم این درد از اوست
دلدار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 323
1. دلدار ز پرده‌ای کز آن سوسو نیست
می‌گفت بد من ارچه آتش خو نیست