دلدار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 324
1. دلدار ظریف است و گناهنش اینست
زیبا و لطیف است و گناهش اینست
دلدارم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 325
1. دلدارم گفت کان فلان زنده ز چیست
جانش چو منم عجب که بیجان چون زیست
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 326
1. دل در بر من زنده برای غم تست
بیگانهٔ خلق و آشنای غم تست
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 327
1. دل در بر هر که هست از دلبر ماست
هرجا جهد این برق از آن گوهر ماست
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 328
1. دل رفت بر کسیکه بیماش خوش است
غم خوش نبود ولیک غمهاش خوش است
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 329
1. دل رفت و سر راه دل استان بگرفت
وز عشق دو زلف او بدندان بگرفت
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 330
1. دل یاد تو کرد چون به عشرت بنشست
جام از ساقی ربود و انداخت شکست
دل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 331
1. دل یاد تو کرد چون طرب می انگیخت
والله که نخورد آنقدح را و بریخت
دور از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 332
1. دور است ز تو نظر بهانه اینست
کاین دیدهٔ ما هنوز صورت بین است
دوش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 333
1. دوش از سر لطف یار در من نگریست
گفتا بی‌ما چگونه توانی بزیست
دی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 334
1. دی آنکه ز سوی بام بر ما نگریست
یا جان فرشته است یا روح پریست
دیوانه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 335
1. دیوانه شدم خواب ز دیوانه خطا است
دیوانه چه داند که ره خواب کجاست