دلدار ظریف است و گناهنش اینست از مولانا رباعی 324
1. دلدار ظریف است و گناهنش اینست
زیبا و لطیف است و گناهش اینست
دلدارم گفت کان فلان زنده ز چیست از مولانا رباعی 325
1. دلدارم گفت کان فلان زنده ز چیست
جانش چو منم عجب که بیجان چون زیست
دل در بر من زنده برای غم تست از مولانا رباعی 326
1. دل در بر من زنده برای غم تست
بیگانهٔ خلق و آشنای غم تست
دل در بر هر که هست از دلبر ماست از مولانا رباعی 327
1. دل در بر هر که هست از دلبر ماست
هرجا جهد این برق از آن گوهر ماست
دل رفت بر کسیکه بیماش خوش است از مولانا رباعی 328
1. دل رفت بر کسیکه بیماش خوش است
غم خوش نبود ولیک غمهاش خوش است
دل رفت و سر راه دل استان بگرفت از مولانا رباعی 329
1. دل رفت و سر راه دل استان بگرفت
وز عشق دو زلف او بدندان بگرفت
دل یاد تو کرد چون به عشرت بنشست از مولانا رباعی 330
1. دل یاد تو کرد چون به عشرت بنشست
جام از ساقی ربود و انداخت شکست
دل یاد تو کرد چون طرب می انگیخت از مولانا رباعی 331
1. دل یاد تو کرد چون طرب می انگیخت
والله که نخورد آنقدح را و بریخت
دور است ز تو نظر بهانه اینست از مولانا رباعی 332
1. دور است ز تو نظر بهانه اینست
کاین دیدهٔ ما هنوز صورت بین است
دوش از سر لطف یار در من نگریست از مولانا رباعی 333
1. دوش از سر لطف یار در من نگریست
گفتا بیما چگونه توانی بزیست
دی آنکه ز سوی بام بر ما نگریست از مولانا رباعی 334
1. دی آنکه ز سوی بام بر ما نگریست
یا جان فرشته است یا روح پریست
دیوانه شدم خواب ز دیوانه خطا است از مولانا رباعی 335
1. دیوانه شدم خواب ز دیوانه خطا است
دیوانه چه داند که ره خواب کجاست