جانی که به راه عشق تو در خطر است از مولانا رباعی 278
1. جانی که به راه عشق تو در خطر است
بس دیده ز جاهلی بر او نوحهگر است
جانی که حریف بود بیگانه شده است از مولانا رباعی 279
1. جانی که حریف بود بیگانه شده است
عقلی که طبیب بود دیوانه شده است
جانی که شراب عشق ز آن سو خورده است از مولانا رباعی 280
1. جانی که شراب عشق ز آن سو خورده است
وز شیره و باغ آن نکورو خوردهاست
جانی و جهانی و جهان با تو خوش است از مولانا رباعی 281
1. جانی و جهانی و جهان با تو خوش است
ور زخم زنی زخم سنان با تو خوش است
حسنت که همه جهان فسونش بگرفت از مولانا رباعی 282
1. حسنت که همه جهان فسونش بگرفت
درد حسد حسود چونش بگرفت
چشم تو ز روزگار خونریزتر است از مولانا رباعی 283
1. چشم تو ز روزگار خونریزتر است
تیر مژهٔ تو از سنان تیزتر است
چشمی دارم همه پر از صورت دوست از مولانا رباعی 284
1. چشمی دارم همه پر از صورت دوست
با دیده مرا خوشست چون دوست در اوست
چنگی صنمی که ساز چنگش بنواست از مولانا رباعی 285
1. چنگی صنمی که ساز چنگش بنواست
بر چنگ ترانهای همی زد شبها است
چون دانستم که عشق پیوست منست از مولانا رباعی 286
1. چون دانستم که عشق پیوست منست
وان زلف هزار شاخ در دست منست
خون دلبر من میان دلداران نیست از مولانا رباعی 287
1. خون دلبر من میان دلداران نیست
او را چون جهان هلاکت و پایان نیست
چون دید مرا مست بهم برزد دست از مولانا رباعی 288
1. چون دید مرا مست بهم برزد دست
گفتا که شکست توبه بازآمد مست
چونی که ترش مگر شکربارت نیست از مولانا رباعی 289
1. چونی که ترش مگر شکربارت نیست
یا هست شکر ولی خریدارت نیست