جانی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 278
1. جانی که به راه عشق تو در خطر است
بس دیده ز جاهلی بر او نوحه‌گر است
جانی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 279
1. جانی که حریف بود بیگانه شده است
عقلی که طبیب بود دیوانه شده است
جانی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 280
1. جانی که شراب عشق ز آن سو خورده است
وز شیره و باغ آن نکورو خورده‌است
جانی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 281
1. جانی و جهانی و جهان با تو خوش است
ور زخم زنی زخم سنان با تو خوش است
حسنت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 282
1. حسنت که همه جهان فسونش بگرفت
درد حسد حسود چونش بگرفت
چشم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 283
1. چشم تو ز روزگار خونریزتر است
تیر مژهٔ تو از سنان تیزتر است
چشمی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 284
1. چشمی دارم همه پر از صورت دوست
با دیده مرا خوشست چون دوست در اوست
چنگی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 285
1. چنگی صنمی که ساز چنگش بنواست
بر چنگ ترانه‌ای همی زد شبها است
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 286
1. چون دانستم که عشق پیوست منست
وان زلف هزار شاخ در دست منست
خون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 287
1. خون دلبر من میان دلداران نیست
او را چون جهان هلاکت و پایان نیست
چون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 288
1. چون دید مرا مست بهم برزد دست
گفتا که شکست توبه بازآمد مست
چونی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 289
1. چونی که ترش مگر شکربارت نیست
یا هست شکر ولی خریدارت نیست