بیرون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 255
1. بیرون ز جهان کفر و ایمان جائیست
کانجا نه مقام هر تر و رعنائیست
بیرون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 256
1. بیرون ز جهان و جان یکی دایهٔ ماست
دانستن او نه درخور پایهٔ ماست
بی‌یار از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 257
1. بی‌یار نماند هرکه با یار بساخت
مفلس نشد آنکه با خریدار بساخت
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 258
1. تا این فلک آینه‌گون بر کار است
اندریم عشق موج خون در کار است
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 259
1. تا با تو ز هستی تو هستی باقیست
ایمن منشین که بت‌پرستی باقیست
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 260
1. تا چهرهٔ آفتاب جان رخشانست
صوفی به مثال ذره‌ها رقصانست
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 261
1. تا حاصل دردم سبب درمان گشت
پستیم بلندی شد و کفر ایمان گشت
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 262
1. تا در دل من صورت آن رشک پریست
دلشاد چو من در همهٔ عالم کیست
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 263
1. تا تن نبری دور زمانم کشته است
آن چشمهٔ آب حیوانم کشته است
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 264
1. تا ظن نبری که این زمین بیهوشست
بیدار دو چشم بسته چون خرگوشست
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 265
1. تا عرش ز سودای رخش ولوله‌هاست
در سینه ز بازار رخش غلغله‌هاست
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 266
1. تا من بزیم پیشه و کارم اینست
صیاد نیم صید و شکارم اینست