با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 232
1. با عشق کلاه بر کمر دوز خوش است
با نالهٔ سرنای جگرسوز خوش است
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 233
1. با عشق نشین که گوهر کان تو است
آنکس را جو که تا ابد آن تو است
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 234
1. با ما ز ازل رفته قراری دگر است
این عالم اجساد دیاری دگر است
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 235
1. با نی گفتم که بر تو بیداد ز کیست
بی‌هیچ زیان ناله و فریاد تو چیست
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 236
1. با هرکه نشستی و نشد جمع دلت
وز تو نرمید زحمت آب و گلت
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 237
1. با هستی و نیستیم بیگانگی است
وز هر دو بریدیم نه مردانگی است
پای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 238
1. پای تو گرفته‌ام ندارم ز تو دست
درمان ز که جویم که دلم مهر تو خست
پائی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 239
1. پائی که همی رفت به شبستان سر مست
دستی که همی چید ز گل دسته بدست
برجه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 240
1. برجه که سماع روح برپای شده است
وان دف چو شکر حریف آن نای شده است
برخیز از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 241
1. برخیز و طواف کن بر آن قطب نجات
مانندهٔ حاجیان به کعبه و به عرفات
برکان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 242
1. برکان شکر چند مگس را غوغاست
کی کان شکر را به مگسها پرواست
بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 243
1. بر ما رقم خطا پرستی همه هست
بدنامی و عشق و شور و مستی همه هست