با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 221
1. با تو سخنان بیزبان خواهم گفت
از جملهٔ گوشها نهان خواهم گفت
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 222
1. با جان دو روزه تو چنان گشتی جفت
با تو سخن مرگ نمی‌شاید گفت
باد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 223
1. باد آمد و گل بر سر میخواران ریخت
یار آمد و می در قدح یاران ریخت
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 224
1. با دشمن تو چو یار بسیار نشست
با یار نشایدت دگربار نشست
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 225
1. با دل گفتم که دل از او جیحونست
دلبر ترش است و با تو دیگر گونست
باران از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 226
1. باران به سر گرم دلی بر میریخت
بسیار چو ریخت چست در خانه گریخت
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 227
1. با روز بجنگیم که چون روز گذشت
چون سیل به جویبار و چون باد بدشت
بازآی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 228
1. بازآی که یار بر سر پیمانست
از مهر تو برنگشت صد چندانست
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 229
1. با شاه هر آنکسی که در خرگاهست
آن از کرم و لطف و عطای شاهست
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 230
1. با شب گفتم گر بمهت ایمانست
این زود گذشتن تو از نقصانست
تا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 231
1. تا شب میگو که روز ما را شب نیست
در مذهب عشق را مذهب نیست