این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 209
1. این عشق شهست و رایتش پیدا نیست
قرآن حقست و آیتش پیدا نیست
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 210
1. این غمزه که می‌زنی ز نوری دگر است
و اندیشه که می‌کنی عبوری دگر است
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 211
1. این فتنه که اندر دل تنگ است ز چیست
وین عشق که قد از او چو چنگست ز چیست
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 212
1. این فصل بهار نیست فصلی دگر است
مخموری هر چشم ز وصلی دگر است
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 213
1. این گرمابه که خانهٔ دیوانست
خلوتگه و آرامگه شیطانست
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 214
1. این مستی من ز بادهٔ حمرا نیست
وین باده به جز در قدح سودا نیست
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 215
1. این من نه منم آنکه منم گوئی کیست
گویا نه منم در دهنم گوئی کیست
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 216
1. این نعره عاشقان ز شمع طرب است
شمع آمد و پروانه خموش این عجب است
این از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 217
1. این همدم اندرون که دم میدهدت
امید رسیدن به حرم میدهدت
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 218
1. ای هر بیدار با خبرهای تو خفت
ای هرکه بخفت در بر لطف تو خفت
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 219
1. ای هرچه صدف بستهٔ دریای لبت
وی هرچه گهر فتاده در پای لبت
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 220
1. ای همچو خر و گاو که و جو طلبت
تا چند کند سایس گردون ادبت