ای خرمنت از سنبلهٔ آب حیات از مولانا رباعی 186
1. ای خرمنت از سنبلهٔ آب حیات
انبار جهان پر است از تخم موات
ای خواجه ترا غم جمال و جاهست از مولانا رباعی 187
1. ای خواجه ترا غم جمال و جاهست
و اندیشهٔ باغ و راغ و خرمنگاهست
ای در دل من نشسته شد وقت نشست از مولانا رباعی 188
1. ای در دل من نشسته شد وقت نشست
ای توبه شکن رسید هنگام شکست
ای دل تا ریش و خسته میدارندت از مولانا رباعی 189
1. ای دل تا ریش و خسته میدارندت
دیوانه و پای بسته میدارندت
ای دل تو و درد او که درمان اینست از مولانا رباعی 190
1. ای دل تو و درد او که درمان اینست
غم میخور و دم مزن که فرمان اینست
ای دوست مکن که روزها را فرداست از مولانا رباعی 191
1. ای دوست مکن که روزها را فرداست
نیکی و بدی چو روز روشن پیداست
ای ذکر تو مانع تماشای تو دوست از مولانا رباعی 192
1. ای ذکر تو مانع تماشای تو دوست
برق رخ تو نقاب سیمای تو دوست
ای ساقی اگر سعادتی هست تراست از مولانا رباعی 193
1. ای ساقی اگر سعادتی هست تراست
جانی و دلی و جان و دل مست تراست
ای ساقی جان مطرب ما را چه شده است از مولانا رباعی 194
1. ای ساقی جان مطرب ما را چه شده است
چون مینزند رهی ره او که زده است
ای شب چه شبی که روزها چاکر تست از مولانا رباعی 195
1. ای شب چه شبی که روزها چاکر تست
تو دریائی و جان جان اخگر تست
ای شب ز می تو مر مرا مستی نیست از مولانا رباعی 196
1. ای شب ز می تو مر مرا مستی نیست
بیخوابی من گزاف و سردستی نیست
ای طالب اگر ترا سر این راهست از مولانا رباعی 197
1. ای طالب اگر ترا سر این راهست
واندر سر تو هوای این درگاهست