انصاف از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 174
1. انصاف بده که عشق نیکوکار است
زانست خلل که طبع بدکردار است
او از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 175
1. او پاک شده است و خام ار در حرم است
در کیسه بدان رود که نقد درم است
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 176
1. ای آب حیات قطره از آب رخت
وی ماه فلک یک اثر از تاب رخت
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 177
1. ای آمده بامداد شوریده و مست
پیداست که باده دوش گیرا بوده است
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 178
1. ای آنکه درینجهان چو تو پاکی نیست
زیبا و لطیف و چست و چالاکی نیست
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 179
1. ای بنده بدان که خواجهٔ شرق اینست
از ابر گهربار ازل برق اینست
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 180
1. ای بی‌خبر از مغز شده غره بپوست
هشدار که در میان جانداری دوست
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 181
1. ای تن تو نمیری که چنان جان با تست
ای کفر طرب‌فزا، که ایمان با تست
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 182
1. ای جان جهان جان و جهان باقی نیست
جز عشق قدیم شاهد و ساقی نیست
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 183
1. ای جان خبرت هست که جانان تو کیست
وی دل خبرت هست که مهمان تو کیست
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 184
1. ای جان ز دل تو بر دل من راهست
وز جستن آن در دل من آگاه است
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 185
1. ای حسرت خوبان جهان روی خوشت
وی قبلهٔ زاهدان دو ابروی خوشت