بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 244
1. بر من در وصل بسته میدارد دوست
دل را بعنا شکسته میدارد دوست
پرورد از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 245
1. پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا
بردوخت مرقع از رگ و پوست مرا
بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 246
1. بر هر جائیکه سرنهم مسجود او است
در شش جهت و برون شش، معبود اوست
بر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 247
1. بر جزوم نشان معشوق منست
هر پارهٔ من زبان معشوق منست
بستم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 248
1. بستم سر خم باده و بوی برفت
آن بوی بهر ره و بهر کوی برفت
بگذشت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 249
1. بگذشت سوار غیب و گردی برخاست
او رفت ز جای و گرد او هم برخاست
بگرفت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 250
1. بگرفت دلت زانکه ترا دل نگرفت
وآنرا که گرفت دل غم گل نگرفت
پس از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 251
1. پس بر به جهانی که چو خون در رگ ماست
خون چون خسبد خاصه که خون در رگ ماست
بیچاره‌تر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 252
1. بیچاره‌تر از عاشق بیصبر کجاست
کاین عشق گرفتاری بی‌هیچ دواست
بی‌دیده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 253
1. بی‌دیده اگر راه روی عین خطاست
بر دیده اگر تکیه زدی تیر بلاست
بیرون از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 254
1. بیرون ز تن و جان و روان درویش است
برتر ز زمین و آسمان درویش است