مائیم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1951
1. مائیم در این زمان زمین پیمائی
بگذاشته هر شهر به شهر آرائی
مائیم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1952
1. مائیم و هوای روی شاهنشاهی
در آب حیات عشق او چون ماهی
مردی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1953
1. مردی که فلک رخنه کند از دردی
مردی که خداش کاشکی ناوردی
مرغان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1954
1. مرغان ز قفس قفس ز مرغان خالی
تو مرغ کجائی که چنین خوشحالی
مست از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1955
1. مست است خبر از تو و یا خود خبری
خیره است نظر در تو و با تو نظری
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1956
1. من با تو چنین سوخته خرمن تا کی
وز ما تو چنین کشیده دامن تا کی
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1957
1. من بادم و تو برگ نلرزی چکنی
کاری که منت دهم نورزی چکنی
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1958
1. من بی‌دلم ای نگار و تو دلداری
شاید که بهر سخن ز من نازاری
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1959
1. من پیر فنا بدم جوانم کردی
من مرده بدم ز زندگانم کردی
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1960
1. من جان تو نیستم مگو جان غلطی
من جان جنیدم و سری سقطی
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1961
1. من جمله خطا کنم صوابم تو بسی
مقصود از این عمر خرابم تو بسی
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1962
1. من خشک لب ار با تو دم تر زدمی
در عشق تو عالمی به هم برزدمی