مائیم در این زمان زمین پیمائی از مولانا رباعی 1951
1. مائیم در این زمان زمین پیمائی
بگذاشته هر شهر به شهر آرائی
مائیم و هوای روی شاهنشاهی از مولانا رباعی 1952
1. مائیم و هوای روی شاهنشاهی
در آب حیات عشق او چون ماهی
مردی که فلک رخنه کند از دردی از مولانا رباعی 1953
1. مردی که فلک رخنه کند از دردی
مردی که خداش کاشکی ناوردی
مرغان ز قفس قفس ز مرغان خالی از مولانا رباعی 1954
1. مرغان ز قفس قفس ز مرغان خالی
تو مرغ کجائی که چنین خوشحالی
مست است خبر از تو و یا خود خبری از مولانا رباعی 1955
1. مست است خبر از تو و یا خود خبری
خیره است نظر در تو و با تو نظری
من با تو چنین سوخته خرمن تا کی از مولانا رباعی 1956
1. من با تو چنین سوخته خرمن تا کی
وز ما تو چنین کشیده دامن تا کی
من بادم و تو برگ نلرزی چکنی از مولانا رباعی 1957
1. من بادم و تو برگ نلرزی چکنی
کاری که منت دهم نورزی چکنی
من بی‌دلم ای نگار و تو دلداری از مولانا رباعی 1958
1. من بی‌دلم ای نگار و تو دلداری
شاید که بهر سخن ز من نازاری
من پیر فنا بدم جوانم کردی از مولانا رباعی 1959
1. من پیر فنا بدم جوانم کردی
من مرده بدم ز زندگانم کردی
من جان تو نیستم مگو جان غلطی از مولانا رباعی 1960
1. من جان تو نیستم مگو جان غلطی
من جان جنیدم و سری سقطی
من جمله خطا کنم صوابم تو بسی از مولانا رباعی 1961
1. من جمله خطا کنم صوابم تو بسی
مقصود از این عمر خرابم تو بسی
من خشک لب ار با تو دم تر زدمی از مولانا رباعی 1962
1. من خشک لب ار با تو دم تر زدمی
در عشق تو عالمی به هم برزدمی