گفتند از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1940
1. گفتند که هست یار را شور وشری
گفتم که دوم بار بگو خوش خبری
گفتی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1941
1. گفتی که تو دیوانه و مجنون خوئی
دیوانه توئی که عقل از من جوئی
گوهر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1942
1. گوهر چه بود به بحر او جز سنگی
گردون چه بود بر در او سرهنگی
گوئی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1943
1. گوئی که مگر به باغ رز رشته‌امی
یا بر رخ خویش زعفران کشته‌امی
کی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1944
1. کی پست شود آنکه بلندش تو کنی
شادان بود آنجا که نژندش تو کنی
کیوان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1945
1. کیوان گردی چو گرد مردان گردی
مردی گردی چو گرد مردان گردی
لب از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1946
1. لب بر لب هر بوسه ربائی بنهی
نوبت چو به ما رسد بهائی بنهی
مادام از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1947
1. مادام که در راه هوا و هوسی
از کعبهٔ وصل هردمی باز پسی
ما از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1948
1. ما را ز هوای خویش دف زن کردی
صد دریا را ز خویش کف زن کردی
مانندهٔ از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1949
1. مانندهٔ گل ز اصل خندان زادی
وز طالع و بخت خویش شادی شادی
ماه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1950
1. ماه آمد پیش او که تو جان منی
گفتش که تو کمترین غلامان منی