من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1963
1. من دوش به خواب در بدیدم قمری
دریا صفتی عجایبی سیم‌بری
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1964
1. من دوش به کاسهٔ رباب سحری
می‌نالیدم ترانهٔ کاسه‌گری
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1965
1. من ذره بدم ز کوه بیشم کردی
پس مانده بدم از همه پیشم کردی
من از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1966
1. من من نیم و اگر دمی من منمی
این عالم چو ذره بر هم زنمی
مه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1967
1. مه دوش به بالین تو آمد به سرای
گفتم که ز غیرتش بکوبم سر و پای
مهمان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1968
1. مهمان دو دیده شد خیالت گذری
در دیده وطن ساخت ز نیکو گهری
میدان از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1969
1. میدان و مگو تا نشود رسوائی
زیبائی مرد هست در تنهائی
می‌فرماید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1970
1. می‌فرماید خدا که ای هرجائی
از عام ببر که خاص آن مائی
ناخوانده از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1971
1. ناخوانده به هرجا که روی غم باشی
ور خوانده روی تو محرم آن دم باشی
نقاش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1972
1. نقاش رخت اگر نه یزدان بودی
استاد تو در نقش تو حیران بودی
نومید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1973
1. نومید نیم گرچه ز من ببریدی
یا بر سر من یار دگر بگزیدی