گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1928
1. گر نقل و کباب و بادهٔ ناب خوری
میدان که به خواب در، همی آب خوری
گرنه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1929
1. گرنه حذر از غیرت مردان کنمی
آن کار که دوش گفته‌ام آن کنمی
گرنه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1930
1. گرنه کشش یار مرا یار بدی
با شاه و گدا مرا کجا کاربدی
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1931
1. گر هیچ نشانه نیست اندر وادی
بسیار امیدهاست در نومیدی
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1932
1. گر یک نفسی واقف اسرار شوی
جانبازی را به جان خریدار شوی
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1933
1. گر یک ورق از کتاب ما برخوانی
حیران ابد شوی زهی حیرانی
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1934
1. گفتم به طبیب دارویی فرمایی
نبضم بگرفت از سر دانایی
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1935
1. گفتم صنما مگر که جانان منی
اکنون که همی نظر کنم جان منی
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1936
1. گفتم صنمی شدی که جان را وطنی
گفتا که حدیث جان مکن گر ز منی
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1937
1. گفتم که چونی مها خوشی محزونی
گفتا مه را کسی نپرسد چونی
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1938
1. گفتم که دلا تو در بلا افتادی
گفتا که خوشم تو به کجا افتادی
گفتم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1939
1. گفتم که کدامست طریق هستی
دل گفت طریق هستی اندر پستی