عشقت از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1905
1. عشقت صنما چه دلبریها کردی
در کشتن بنده ساحریها کردی
عید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1906
1. عید آمد و عید بس مبارک عیدی
گر گردون را دهان بدی خندیدی
عید از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1907
1. عید آمد و هرکس قدری مقداری
آراسته خود را ز پی دیداری
غم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1908
1. غم را دیدم گرفته جام دردی
گفتم که غما خبر بود رخ زردی
غمهای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1909
1. غمهای مرا همه بناغم داری
واندر غم خود همچو بناغم داری
کافر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1910
1. کافر نشدی حدیث ایمان چکنی
بی‌جان نشدی حدیث جانان چکنی
گاه از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1911
1. گاه از غم او دست ز جان می‌شوئی
گه قصهٔ آ، به درد دل می‌گوئی
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1912
1. گر آنکه امین و محرم این رازی
در بازی بیدلان مکن طنازی
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1913
1. گر بگریزی چو آهوان بگریزی
ور بستیزی چون آهنان بستیزی
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1914
1. گر تو نکنی سلام ما را در پی
چون جمله نشاطی و سلامی چون می
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1915
1. گر خار بدین دیدهٔ چون جوی زنی
ور تیر جفا بر دل چون موی زنی
گر از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1916
1. گر خوب نیم خوب پرستم باری
ور باده نیم ز باده مستم باری