جان بگریزد اگر ز جان بگریزی از مولانا رباعی 1824
1. جان بگریزد اگر ز جان بگریزی
وز دل بگریزم ار از آن بگریزی
جان در ره ما بباز اگر مرد دلی از مولانا رباعی 1825
1. جان در ره ما بباز اگر مرد دلی
ورنی سر خویش گیر کز ما بحلی
جان دید ز جانان ازل دمسازی از مولانا رباعی 1826
1. جان دید ز جانان ازل دمسازی
میخواهد کز من ببرد هنبازی
جان روز چو مار است به شب چون ماهی از مولانا رباعی 1827
1. جان روز چو مار است به شب چون ماهی
بنگر که تو با کدام جان همراهی
جانم دارد ز عشق جانافزائی از مولانا رباعی 1828
1. جانم دارد ز عشق جانافزائی
از سوداها لطیفتر سودائی
چشمان خمار و روی رخشان داری از مولانا رباعی 1829
1. چشمان خمار و روی رخشان داری
کان گوهر و لعل بدخشان داری
چشم تو بهر غمزه بسوزد مستی از مولانا رباعی 1830
1. چشم تو بهر غمزه بسوزد مستی
گر دلبندی هزار خون کردستی
چشم مستت ز عادت خماری از مولانا رباعی 1831
1. چشم مستت ز عادت خماری
افغان که نهاد رسم تنها خواری
چندان گفتی که از بیان بگذشتی از مولانا رباعی 1832
1. چندان گفتی که از بیان بگذشتی
چندان گشتی بگرد آن کان گشتی
چون جمله خطا کنم صوابم تو بسی از مولانا رباعی 1833
1. چون جمله خطا کنم صوابم تو بسی
مقصود از این عمر خرابم تو بسی
چون خار بکاری رخ گل میخاری از مولانا رباعی 1834
1. چون خار بکاری رخ گل میخاری
تا گل ناری بر ندهد گلناری
چون ساز کند عدم حیات افزائی از مولانا رباعی 1835
1. چون ساز کند عدم حیات افزائی
گیری ز عدم لقمه و خوش میخائی