بر گلشن یارم گذرت بایستی از مولانا رباعی 1801
1. بر گلشن یارم گذرت بایستی
بر چهرهٔ او یک نظرت بایستی
بنمای به من رخت بکن مردمی از مولانا رباعی 1802
1. بنمای به من رخت بکن مردمی
تا لاف زنم که دیدهام خرمی
بوئی ز تو و گل معطر نی نی از مولانا رباعی 1803
1. بوئی ز تو و گل معطر نی نی
با دیدنت آفتاب و اختر نی نی
بیآتش عشق تو تو نخوردم آبی از مولانا رباعی 1804
1. بیآتش عشق تو تو نخوردم آبی
بینقش خیال تو ندیدم آبی
بیچاره دلا که آینهٔ هر اثری از مولانا رباعی 1805
1. بیچاره دلا که آینهٔ هر اثری
گر سر کشی از صفات با دردسری
بیجهد به عالم معانی نرسی از مولانا رباعی 1806
1. بیجهد به عالم معانی نرسی
زنده به حیات جاودانی نرسی
بیخود باشی هزار رحمت بینی از مولانا رباعی 1807
1. بیخود باشی هزار رحمت بینی
با خود باشی هزار زحمت بینی
بیرون نگری صورت انسان بینی از مولانا رباعی 1808
1. بیرون نگری صورت انسان بینی
خلقی عجب از روم و خراسان بینی
پیش آی خیال او که شوری داری از مولانا رباعی 1809
1. پیش آی خیال او که شوری داری
بر دیدهٔ من نشین که نوری داری
بینام و نشان چون دل و جانم کردی از مولانا رباعی 1810
1. بینام و نشان چون دل و جانم کردی
بیکیف طرب دست زنانم کردی
پیوسته مها عزم سفر میداری از مولانا رباعی 1811
1. پیوسته مها عزم سفر میداری
چون چرخ مرا زیر و زبر میداری
تا چند ز جان مستمند اندیشی از مولانا رباعی 1812
1. تا چند ز جان مستمند اندیشی
تا کی ز جهان پرگزند اندیشی