با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1778
1. با بی‌خبران اگر نشستی بردی
با هشیاران اگر نشستی مردی
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1779
1. با خندهٔ بر بسته چرا خرسندی
چون گل باید که بی‌تکلف خندی
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1780
1. با دل گفتم که ای دل از نادانی
محروم ز خدمت شده‌ای میدانی
بازآی از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1781
1. بازآی که تا به خود نیازم بینی
بیداری شبهای درازم بینی
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1782
1. با زهره و با ماه اگر انبازی
رو خانه ز ماه ساز اگر میسازی
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1783
1. با صورت دین صورت زردشت کشی
چون خر نخوری نبات و بر پشت کشی
با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1784
1. با قلاشان چو رد نهادی پائی
در عشق چو پخت جان تو سودائی
بالا از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1785
1. بالا شجری لب شکر و دل حجری
زنجیر سری، سیم‌بری رشک پری
تو از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1786
1. تو می‌خندی بهانه‌ای یافته‌ای
در خانهٔ خود دام و دغل باخته‌ای
جانم از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1787
1. جانم ز طرب چون شکر انباشته‌ای
چون برگ گل اندر شکرم داشته‌ای
خوش از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1788
1. خوش خوش صنما تازه رخان آمده‌ای
خندان بدو لب لعل گزان آمده‌ای
در از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1789
1. در باغ درآب با گل اگر خار نه‌ای
پیش آر موافقت گر اغیار نه‌ای