ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1732
1. ای دل چو وصال یار دیدی حالی
در پای غمش بمیر تا کی نالی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1733
1. ای دل چه حدیث ماجرا می‌جوئی
من با توام ای دل تو کرا می‌جوئی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1734
1. ای دوست به حق آنکه جان را جانی
چون نامهٔ من رسد به تو برخوانی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1735
1. ای دوست بهر سخن در جنگ زنی
صد تیر جفا بر من دلتنگ زنی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1736
1. ای دوست ترا رسد اگر ناز کنی
ناساز شوی باز دمی ساز کنی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1737
1. ای دوست ز من طمع مکن غمخواری
جز مستی و جز شنگی و جز خماری
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1738
1. ای دیده تو از گریه زبون می‌نشوی ؟
ای دل تو در این واقعه خون می‌نشوی ؟
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1739
1. ای روی ترا پیشه جهان‌آرائی
وی زلف ترا قاعده عنبر سائی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1740
1. ای ساقی از آن باده که اول دادی
رطلی دو درانداز و بیفزا شادی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1741
1. ای ساقی جان که سرده ایامی
آرام دل خستهٔ بی‌آرامی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1742
1. ای سر سبب اندر سبب اندر سببی
وی تن عجب اندر عجب اندر عجبی
ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) رباعی 1743
1. ای شاخ گلی که از صبا می‌رنجی
ور زانکه گلی تو پس چرا می‌رنجی